تجربه نشان داده است که نادیده گرفتن نیازهای اقشار ضعیف نه تنها موجب افزایش نارضایتی اجتماعی می‌شود، بلکه تبعات سنگینی همچون گسترش حاشیه‌نشینی، افزایش مهاجرت‌های بی‌برنامه و تعمیق شکاف طبقاتی را در پی دارد. بنابراین، دولت‌ها ناگزیرند برای تحقق عدالت اجتماعی، برنامه‌های کارآمدی برای رفع مشکلات معیشتی این گروه‌ها طراحی و اجرا کنند.
مسکن تنها یک سرپناه فیزیکی نیست، بلکه بستری برای آرامش، تربیت فرزندان و شکل‌گیری روابط اجتماعی سالم محسوب می‌شود. وقتی خانواده‌ای از داشتن خانه‌ای امن محروم است، عملاً فرصت رشد و شکوفایی فرزندانش محدود می‌شود. در چنین شرایطی، دولت باید با ابزارهایی مانند تخصیص زمین، اعطای وام‌های کم‌بهره یا حتی کمک‌های بلاعوض، امکان خانه‌دار شدن اقشار کم‌درآمد را فراهم کند.
واقعیت این است که توان خرید یا اجاره مسکن در سال‌های اخیر به شدت کاهش یافته و شکاف میان درآمد و هزینه مسکن روزبه‌روز بیشتر شده است. این وضعیت فشار مضاعفی بر دهک‌های پایین درآمدی وارد کرده و بسیاری را به سمت زندگی در مناطق غیررسمی و فاقد امکانات اولیه سوق داده است. چنین روندی می‌تواند امنیت اجتماعی و کیفیت زندگی شهری را به خطر بیندازد.
توجه به اقشار کم‌درآمد نباید صرفاً در قالب شعار باقی بماند، بلکه نیازمند سیاست‌گذاری دقیق و هدفمند است. دولت‌ها باید با شناسایی گروه‌های واقعی نیازمند، حمایت‌های خود را به سمت این افراد هدایت کنند تا منابع محدود هدر نرود. یکی از راهکارهای مهم، اجرای پروژه‌های مسکن اجتماعی است که در بسیاری از کشورهای دنیا با موفقیت به کار گرفته شده است.
از سوی دیگر، توجه به اشتغال و درآمدزایی برای این اقشار نیز بخشی جدانشدنی از تأمین مسکن است. وقتی افراد شغلی پایدار و درآمدی کافی داشته باشند، توانایی مشارکت در طرح‌های مسکن و پرداخت اقساط را خواهند داشت. بنابراین، مسکن و اشتغال باید در کنار هم به عنوان دو محور اصلی توانمندسازی اقشار ضعیف مورد توجه قرار گیرد.
در عین حال، بخش خصوصی و نهادهای مردمی نیز می‌توانند با مشارکت در پروژه‌های حمایتی، دولت را در تحقق این هدف یاری کنند. حضور تعاونی‌ها و خیریه‌ها در ساخت و عرضه مسکن ارزان‌قیمت، یکی از ظرفیت‌هایی است که باید بیش از گذشته فعال شود. چنین مشارکت‌هایی علاوه بر کاهش بار مالی دولت، سرعت اجرای پروژه‌ها را نیز افزایش خواهد داد.
در نهایت، تأمین مسکن اقشار کم‌درآمد صرفاً یک اقدام رفاهی نیست، بلکه اقدامی ملی و راهبردی برای افزایش سرمایه اجتماعی و تضمین آینده کشور به شمار می‌آید. خانه‌دار کردن این قشر، علاوه بر ایجاد ثبات و امید در جامعه، می‌تواند زمینه‌ساز کاهش ناهنجاری‌های اجتماعی و حرکت به سوی توسعه پایدار باشد.
معاون مسکن شهری بنیاد مسکن انقلاب اسلامی گفت: در قالب تفاهم‌نامه احداث ۵۰ هزار واحد مسکن محرومان، تاکنون عملیات ساخت ۱۱ هزار واحد آغاز و زمین ۴۶ هزار واحد مسکونی تأمین شده است.
حمیدرضا سهرابی معاون مسکن شهری بنیاد مسکن انقلاب اسلامی با اشاره به روند اجرای طرح مسکن محرومان که با همکاری بنیاد مسکن و سازمان ملی زمین و مسکن در حال انجام است، اظهار کرد: در قالب تفاهم‌نامه احداث ۵۰ هزار واحد مسکن محرومان با سازمان ملی زمین و مسکن، تاکنون عملیات ساخت ۱۱ هزار واحد آغاز شده است.
وی در خصوص تأمین زمین از سوی سازمان ملی زمین و مسکن گفت: زمین مورد نیاز برای احداث حدود ۴۶ هزار واحد مسکونی موضوع این تفاهم‌نامه توسط سازمان ملی زمین و مسکن تأمین شده است.
سهرابی در پایان گفت: تاکنون ۳۸۰ هزار واحد مسکن محرومان در یک سال گذشته تکمیل و به بهره‌برداری رسیده است.
