به گزارش همشهریآنلاین، کرواسی برای امیرعلی آذرپیرا ۲تجربه متفاوت داشت؛ یک روز شاد و یک روز ناراحتکننده. او که با مدال برنز المپیک پاریس در مسابقات قهرمانی جهان زاگرب حاضر شده بود، تاجالدینوف کشتیگیر روسیالاصل بحرین را شکست داد و انتقام باخت المپیک را از او گرفت، اما در فینال شکست خورد و طلا را از دست داد، آن هم مقابل کایل اسنایدر، کشتیگیری که در المپیک او را برده بود. گریههای آذرپیرا پس از این شکست بازتاب گستردهای در فضای مجازی داشت. برای گفتوگو با آذرپیرا تماس گرفتیم و عجیب اینکه او در مسیر باشگاه بود تا خیلی زود تمریناتش را دوباره آغاز کند؛ باخت در فینال انگیزههای او را برای قهرمانی بیش از قبل کرده است.
*اولین مدال جهانیات را بهدست آوردی، این موفقیت برایت چه معنایی دارد؟
بله، این نخستین مدال جهانی من بود و خیلی دوست داشتم رنگش طلا باشد. همه تلاشی که کردم برای همین بود اما قسمت و خواست خدا اینطور رقم خورد که من مدال نقره بگیرم. باز خوشحالم که توانستم روی سکوی جهانی بایستم، اما طلا همیشه شیرینی دیگری دارد.
*از مسیر سختی که تا فینال داشتی بگو.
قرعه نسبتاً دشواری داشتم. از همان ابتدا میدانستم باید با حریفان قدرتمندی کشتی بگیرم. برای من، اصلیترین مبارزه با تاجالدینوف بود. کشتی سختی بود اما بردن او لذت خاصی داشت. دلیل اصلی خوشحالیام این بود که در المپیک، مقابل همین کشتیگیر رباط پایم پاره شد و بعد از آن دوران خیلی سختی را گذراندم؛ عمل جراحی، فیزیوتراپی و دوری از تشک روزهای سخت و سنگینی بود، برگشت زودهنگام برایم ریسک بزرگی بود ولی با حمایت دکتر جراح، فیزیوتراپ، خانواده، مربیان و همینطور فدراسیون توانستم دوباره به این سطح برگردم. وقتی تاجالدینوف را بردم، همه سختیهایی که پشتسر گذاشته بودم، مقابل چشمانم آمد.
*به سختیهای بازگشت اشاره کردی. درباره این سختیها کمی بیشتر توضیح میدهی؟
بعد از پارگی رباط، شاید خیلیها فکر نمیکردند بتوانم دوباره به این سرعت برگردم. تمریناتم محدود بود، مسابقات زیادی هم در این مدت نداشتم، اما تمام توانم را گذاشتم که خودم را به جهانی برسانم. هر روز انگیزهام این بود که دوباره روی تشک جهانی کشتی بگیرم.
*مبارزه فینال مقابل کایل اسنایدر، قهرمان جهان و المپیک، چطور گذشت؟ در المپیک پاریس او را شکست داده بودی ولی اینبار نتیجه را واگذار کردی.
اسنایدر همیشه کشتیگیر بزرگی بوده و هست. بهنظرم او در المپیک سرحالتر بود، ولی در همین جهانی هم آماده و قدرتمند ظاهر شد. من هم سعی کردم بهترین مبارزهام را مقابل او ارائه بدهم، اما چیزی که اذیتم کرد داوری بود. صحنهای بود که او پای من را بیرون برد اما خودش هم هر دو پایش بیرون رفت، با این حال سوت به ضرر من زده شد. اخطار ۳۰ثانیهای هم که معمولاً نوبتی داده میشود، در این مسابقه رعایت نشد. اخطار امتیازی هم که برای گرفتن انگشت به من دادند در کنار بقیه اتفاقات مسیر کشتی را منحرف کرد. قبول دارم که خودم هم میتوانستم بهتر کشتی بگیرم و بیشتر فشار بیاورم، اما واقعیت این است که بخشی از نتیجه تحتتأثیر قضاوت داوران بود.
*ویدئوی گریه کردن شما بعد از مسابقه در شبکههای اجتماعی بازتاب زیادی داشت. چرا اینقدر احساساتی شدی؟
مردم ما واقعاً بینظیر هستند. وقتی دیدم با ناراحتی من، آنها هم ناراحت شدند، دلم گرفت. حتی بعضیها میگفتند گریه من دلشان را شکست. من از این موضوع ناراحت شدم چون اصلاً دوست ندارم مردم غصهدار شوند. ما برای مردم کشتی میگیریم، برای اینکه شادی را به خانههایشان ببریم. وقتی نتیجه نمیگیریم، بیشتر از خودمان، دلنگران مردم میشویم. باور کنید هر ثانیه در ذهنم این است که چطور میتوانم دل مردم را شاد کنم. در آن کشتی اتفاقات عجیبی رخ داد و من برای طلا به زاگرب رفته بودم و وقتی آن را از دست دادم، ناراحت شدم ولی وقتی دیدم مردم تا چه حد ناراحت هستند و من را دلداری میدهند، ناراحتی خودم یادم رفت. واقعا مردم مشتی و با محبتی داریم که اینقدر هوای ما را دارند.
*حالا که به مدال نقره جهانی رسیدهای، به آینده چطور نگاه میکنی؟
این مدال برای من هم شیرین بود و هم تلخ. شیرین از این نظر که نخستین مدال جهانیام را گرفتم و تلخ از این نظر که طلا نشد. اما همین طلا نگرفتن باعث میشود انگیزه بیشتری برای آینده داشته باشم. مطمئن باشید سختتر تمرین میکنم، روی نقاط ضعفم بیشتر کار میکنم و سالهای آینده با آمادگی بیشتری روی تشک میروم.
*در پایان اگر صحبتی داری بگو.
از فدراسیون کشتی، ریاست فدراسیون، کادر فنی، مربیانم و همه کسانی که برای من زحمت کشیدند تشکر میکنم و همینطور از خانوادهام، پدر و مادرم و برادرم که همیشه پشتیبان من بودهاند. از مردم عزیز هم عذرخواهی میکنم که نتوانستم طلا بگیرم و دل همه را شاد کنم. امیدوارم با تلاش بیشتر در آینده جبران کنم و لبخند را روی صورت مردم عزیزمان ببینم.