مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، روز چهارشنبه دوم مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۰ صبح به وقت محلی (۱۸:۰۰ به وقت تهران) در صحن مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی خواهد کرد. محور اصلی این سخنرانی، تأکید بر منافع ملی ایران و محکومیت تجاوزات رژیم صهیونیستی به کشورهای منطقه، به‌ویژه پس از حملات اخیر به ایران، خواهد بود.
پزشکیان در این سفر حدود ۱۵ دیدار دوجانبه با سران کشورها، از جمله امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، و همچنین دبیرکل سازمان ملل و رئیس شورای اروپا خواهد داشت. علاوه بر این، حدود ۴۰ نشست جانبی با حضور هیئت ایرانی در سطوح مختلف برگزار می‌شود که شامل مذاکراتی با کشورهای عراق، ترکیه و مصر است. دیدار با ایرانیان مقیم، اندیشکده‌ها و مجامع بین‌المللی نیز در برنامه رئیس‌جمهور گنجانده شده است.هیچ دستور کاری برای دیدار پزشکیان و «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در این نشست وجود ندارد.
یکی از اولویت‌های این سفر، طرح موضوع محکومیت نسل‌کشی در غزه است که پیش‌تر در حاشیه اجلاس بریکس نیز مطرح شده بود. پزشکیان در دیدارهای دوجانبه و نشست‌های جانبی، بر این موضوع تأکید خواهد کرد تا حمایت بین‌المللی از این مسئله را جلب کند.
وزارت خارجه آمریکا محدودیت‌های شدیدی برای هیئت ایرانی اعمال کرده، از جمله محدود کردن تردد به مناطق اطراف مقر سازمان ملل و ممنوعیت خرید کالاهای لوکس یا اقلام با ارزش بالای ۱۰۰۰ دلار. این محدودیت‌ها حتی خرید مایحتاج روزانه دیپلمات‌های ایرانی و خانواده‌هایشان را دشوار کرده و برخلاف تعهدات بین‌المللی آمریکا به‌عنوان میزبان سازمان ملل است.
به دلیل محدودیت‌های آمریکا، تنها دو نفر از عوامل رسانه‌ای، شامل حبیب عباسی، مدیرکل روابط عمومی نهاد ریاست‌جمهوری، و معاون او، موفق به دریافت ویزا شده‌اند. هیچ‌یک از عکاسان و تصویربرداران نهاد ریاست‌جمهوری ویزا دریافت نکرده‌اند، که این امر پوشش رسانه‌ای برنامه‌های رئیس‌جمهور را با چالش مواجه کرده است.
از جمله همراهان احتمالی پزشکیان در این سفر می‌توان به حاجی میرزایی (رئیس دفتر رئیس‌جمهور)، سید مهدی طباطبایی (معاون اطلاع‌رسانی)، مهدی سنایی (مشاور سیاسی رئیس‌جمهور) و سید عباس موسوی (معاون تشریفات نهاد ریاست‌جمهوری) اشاره کرد. همچنین، سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، زودتر از هیئت اصلی وارد نیویورک شده تا در نشست‌ها حضور یابد.
محدودیت‌های اعمال‌شده توسط آمریکا، از جمله ممنوعیت تردد آزادانه و خرید مایحتاج، مغایر با حقوق بین‌الملل و تعهدات میزبانی سازمان ملل است. این محدودیت‌ها در دولت‌های قبلی نیز وجود داشته، اما در دولت کنونی به زندگی روزمره دیپلمات‌های ایرانی و خانواده‌هایشان گسترش یافته و حتی خرید ساده‌ترین کالاها را دشوار کرده است.
