به گزارش همشهری آنلاین، اولین بار سال ۱۳۴۸ انستیتو تغذیه ایران بعد از بررسی به این نتیجه رسید که افراد زیادی در شهرهای مختلف ایران دچار کمبود ید و گواتر هستند و این باعث مشکلات جسمی و عوارض عصبی شده است.
سال ۱۳۶۰ مرکز تحقیقات غدد بیمارستان طالقانی، کمبود ید و گواتر را جدی تشخیص داد و بعد از هشت سال نتیجه بررسی ها اجرای طرح یددار کردن نمک‌های غذا بود. نتیجه این طرح هم مشهود بود و باعث کاهش مشکلات شنوایی و عقب افتادگیهای ذهنی کودکان شد. یددار بودن نمک غیر از اثری که روی تیروئید دارد، برای زنای باردار هم حیاتی است چون اگر ید کافی به جنین نرسد باعث اختلال عصبی، عقب ماندگی ذهنی و روانی و کاهش ضریب هوشی می شود.
اتا امروز هیچ انجمن و مراکز علمی داخلی و بین المللی به مردم توصیه نکرده که مصرف نمک دریا یا نمک‌های رنگین بدون ید را جایگزین نمک یدددار کنند.
با این حال انجمن غدد درون ریز ایران هم استفاده نمک دریا به جای نمک یددار و تصفیه شده را توصیه نمی کند. چرا که شاهد علمی برای مناسب بودن نمک دریا وجود ندارد.
