می‌گویند دزدی بر سر دیواری رفت تا به خانه وارد شود. رهگذری دزد را دید و از او پرسید بالای دیوار چه میکنی؟ دزد پاسخ داد «ساز می‌زنم». رهگذر پرسید این چه سازی است که صدایی ندارد؟ دزد گفت صدایش فردا در می‌آید!
کارشناسان حوزه پولی بارها در مورد ساز زدن با خلق پول (ناترازی‌های مالی حاکمیت و بانک‌ها) هشدار دادند اما گوش شنوایی وجود نداشت. صدای آن ساز امروز در بازار بورس با صعود و نزول‌های عجیب غریب به گوش می رسد.
به طور کلی اقتصاد یک سیستم است، در یک سیستم اجزای سیستم با یکدیگر تعامل دارند یعنی یک جزء بر جزء دیگری اثر می‌گذارد و اثر می‌پذیرد. در یک اقتصاد سالم، بازار سرمایه کارکرد خود و فواید خود را دارد. اما در اقتصادی همچون کشور ما که عمده اجزا آن دارای مشکل هستند بر اجزای سالم آن نیز اثر بد می‌گذارند. یک سالی می شود که این ناترازی های مالی سبب کج‌کارکردی بورس شده است. این کج‌کارکردی در هر بازار دیگری می‌توانست رخ بدهد زیرا این کج‌کارکردی ذات این بازارها نیست بلکه ریشه آن خلق پول است.
حال برای اصلاح این کج‌کارکردی بازار مورد نظر ،۲ نوع راه‌حل مطرح می‌شود: اولی اینکه به سراغ منظم کردن خلق پول برویم. دومی اینکه بازار کج‌کارکرد را محدود کنیم. اولی راه‌حل اصلی و درست و دومی راه‌حل موقتی است.
منظور از کج‌کارکردی این است که بازار مورد نظر در حال انتقال ثروت از افرادی که دارایی ندارند به افرادی است که دارایی دارند و سبب تغییر دماسنجی نرخ بازده مورد انتظار است.
این تغییر دماسنجی نشان دهنده متغییر های حقیقی یا همان اشتغال و گاهی انعکاس دهنده تغییر در متغیرهای اسمی یا همان تورم است.
حالت اول نشان از افزایش رفاه جامعه است و حالت دوم نشان از کاهش رفاه جامعه. شاخص‌های بازار سرمایه آمریکا و ونزوئلا هر دو در یک سال گذشته افزایشی بوده، اما اولی با افزایش اشتغال همراه بوده و دومی با افزایش تورم!
آنچه در حال حاضر شاخص‌های بازار سرمایه ایران نشان میدهد؛ تغییر در متغیرهای اسمی یا همان تورم است.
