به گزارش رکنا، سید مهدی طباطبایی، معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رئیس‌جمهور، در خصوص فعالیت‌های رئیس‌جمهور در روزهای ابتدایی جنگ و طی جنگ ۱۲ روزه توضیحاتی ارائه کرد. او گفت: «همان شب، حدود دو و نیم بامداد، دخترم مرا از خواب بیدار کرد و با نگرانی گفت بابا زدند. پرسیدم چه کسی؟ کجا را زده‌اند؟ گفت اسرائیل. در عرض چند دقیقه اخبار این موضوع منتشر شد.»
طباطبایی ادامه داد: «صبح همان روز جزئیات بیشتری منتشر شد که مشخص کرد فرمانده‌های ما هدف قرار گرفته‌اند. همراه با دکتر حاجی میرزایی پیامی برای رئیس‌جمهور تهیه کردیم تا او در سریع‌ترین زمان ممکن با مردم صحبت کند. پیام به ایشان که در حال حرکت از تبریز به تهران بودند، منتقل شد. سپس جلسه‌ای کوتاه با ایشان داشتیم و آخرین اخبار تبادل شد و پیام اولیه به مردم اعلام شد. رئیس‌جمهور در ملاقاتی که با مقام معظم رهبری داشتند، تأکید بر این داشت که استاندار در هر استان نماد دولت است و اجرای این موضوع باید جدی‌تر شود. هرچند این اصل قریب به ۲۰ سال عملی نشده، اما امروز رئیس‌جمهور بر اجرای آن تأکید دارد. او همچنین به صورت مداوم در گردهمایی استانداران در وزارت کشور شرکت می‌کند.»
طباطبایی همچنین درباره اولین سفر خارجی رئیس‌جمهور بعد از جنگ گفت: «در آن زمان، آسمان ایران هنوز بسته بود و نخستین پرواز، پرواز رئیس‌جمهور بود. تیم ما تلاش زیادی کرد تا او را از انجام این سفر منصرف کند، اما ایشان اعلام کردند که تنها در صورتی پرواز نخواهند کرد که یک مدرک رسمی از دستگاه‌های امنیتی ارائه شود. در غیر این صورت هرچه که خدا بخواهد همان خواهد شد.»
او در ادامه افزود: «زمانی که از سفر بازگشتیم و هواپیما به باند فرودگاه مهرآباد نزدیک شد، اتفاق عجیبی رخ داد. هواپیما ناگهان ارتفاع گرفت و به سمت ورامین حرکت کرد و سپس دوباره برگشت و فرود آمد. این موضوع با ۸ دقیقه تأخیر همراه بود. رئیس‌جمهور متعجب شد و به کابین رفت تا دلیل را جویا شود. خلبان توضیح داد که هنگام فرود، برج مراقبت هیچ هشداری اعلام نکرد، اما در رادار هواپیما مشخص شد که یک ریزپرنده در حال نزدیک شدن است. مشخص نبود که این شی واقعی بود یا صرفاً یک پرنده، و به همین خاطر هواپیما مجبور شد مسیر خود را تغییر دهد.»
طباطبایی اشاره کرد که در آن ۸ دقیقه تأخیر همه افراد حاضر در هواپیما نسبت به این واقعه نگران بودند. اما رئیس‌جمهور، برخلاف انتظار دیگران، کاملاً آرام بود و هیچ نشانی از نگرانی در او مشاهده نمی‌شد.
