ورزش سه: این یک نقطه عطف در تاریخ پرافتخار باشگاه بایرن مونیخ بود و اولی هوینس، رئیس افتخاری باشگاه، امروز به‌صورت شفاف درباره آن صحبت می‌کند: فروش کارل هاینتس رومنیگه در سال ۱۹۸۴ چیزی فراتر از یک انتقال نمایشی بود. این فروش از نظر مالی برای بایرن حیاتی بود.
هوینس در مصاحبه با اشپورت وان به مناسبت هفتادمین سال تولد رومنیگه در روز پنجشنبه، در پاسخ به این سؤال که آیا انتقال رومنیگه به سری A ایتالیا باشگاه را نجات داد یا نه، گفت: «بله، کاملاً.»
در آن زمان، بایرن مونیخ حدود هفت میلیون مارک بدهی داشت؛ رقمی بسیار بالا برای آن دوران. سپس پیشنهاد اینترمیلان آمد: حدود یازده میلیون مارک به مونیخ منتقل شد. برای هوینس که از سال ۱۹۷۹ مدیر بایرن بود، این لحظه‌ای سرنوشت‌ساز بود.
او می‌گوید: «ما یک‌باره بدون بدهی شدیم.» اما این پایان کار نبود؛ با چهار میلیون باقی‌مانده، سرمایه‌گذاری هدفمند و هوشمندانه‌ای انجام شد.
با دو میلیون مارک، لوتار ماتئوس از بوروسیا مونشن‌گلادباخ به تیم آمد و با یک میلیون دیگر رولاند وولفارت از ام‌اس‌وی دویسبورگ جذب شد. آخرین میلیون؟ آن را هوینس ذخیره کرد و بدین ترتیب حساب سپرده افسانه‌ای باشگاه راه‌اندازی شد.
کارل هاینتس رومنیگه که تا آن زمان ده سال پیراهن بایرن را بر تن داشت، به‌طور ناخواسته مردی شد که ثبات مالی باشگاه را تضمین کرد. کارنامه او در مونیخ: ۴۲۲ بازی، ۲۱۷ گل و ۷۰ پاس گل بود، یک مهاجم کلاس جهانی و آن زمان یکی از بهترین‌های اروپا.
رومنیگه در اینترمیلان نیز به‌طور منظم گلزنی می‌کرد: ۴۲ گل در ۱۰۷ بازی. پس از سه سال در ایتالیا، در سال ۱۹۸۷ بدون دریافت مبلغ انتقال به باشگاه سوئیسی سروت ژنو رفت و در سال ۱۹۹۰ پس از ۵۶ بازی و ۳۵ گل، دوران حرفه‌ای خود را به پایان رساند.
هونس معتقد است: بدون انتقال رومنیگه، بایرن مونیخ امروز در جایگاه کنونی خود نبود. او می‌گوید:«این انتقال به بایرن کمک کرد تا از نظر مالی سالم شود. ما باید تا ابد از کارل هاینتس سپاسگزار باشیم.»
