روزنامه همشهری: حالا آسان‌ترین کار دنیا، شمردن رکوردهای منفی پرسپولیس است؛ تیمی که از ۵بازی صاحب ۴مساوی و یک برد نه‌چندان سزاوارانه شده، در کل فصل فقط یک گلزن داشته، نزدیک به ۳۰۰دقیقه است موفق به گشودن دروازه رقبا نشده و یکی از بدترین شروع‌های تاریخش در لیگ برتر را به ثبت رسانده. بدتر از همه اینکه ۴بازی این تیم در تهران بوده. هر کدام از این گزاره‌ها، به تنهایی برای سیبل شدن وحید هاشمیان در رسانه‌ها کافی است. اگر هم فعلا منتقدان با او کمی مهربان بوده‌اند، شاید دلیلش مرام و ادب ممتاز آقا وحید است وگرنه در حوزه فنی، حقیقتا کارها خوب پیش نمی‌رود.
آن اوایل و زمانی که خبر حضور وحید هاشمیان به جای اسماعیل کارتال منتشر شد، یک گروه بزرگ که بین آنها پیشکسوتان زیادی هم دیده می‌شد، با این انتخاب مخالفت کردند و هاشمیان را فاقد تجربه کافی برای هدایت تیم دانستند. آنها عقیده داشتند مدارک مربیگری به تنهایی نمی‌تواند موفقیت وحید را تضمین کند و کسی که قصد دارد سرمربی پرسپولیس شود، پیش از آن باید به‌صورت عملی کار کرده باشد. با این حال موافقان خوش‌بین‌تر بودند. آنها می‌گفتند هاشمیان «دوره‌دیده» است، کلاس و وقار دارد و حواشی تیم را هم کریم باقری و بزرگ‌ترها جمع می‌کنند. بنابراین احتمال موفقیت وحید وجود دارد و به این ترتیب یک مربی جوان و تازه‌نفس به دارایی فوتبال ایران افزوده می‌شود. امروز اما شاید بتوان گفت حق با مخالفان بوده. اگرچه همچنان برای نتیجه‌گیری زود است، اما هاشمیان و کادرش هنوز عملکرد دلگرم‌کننده‌ای نداشته‌اند؛ یعنی در واقع نشانه‌ای بروز نداده‌اند که حتی بتوان برای آینده کمی خوش‌بین بود.
به‌طور کلی هاشمیان سطحی از خشنودی و خونسردی را ارائه می‌دهد که بسیار مجهول و حتی تا حدی «لج‌درآر» است. اینکه او در بحرانی‌ترین شرایط تیمش کنار زمین می‌ایستد و حتی تعویض‌هایش را در زمان مناسب انجام نمی‌دهد قابل هضم نیست؛ همانطور که ابراز رضایت کردن‌های بی‌پایان وحید در نشست‌های خبری هم کم‌کم روی اعصاب مردم رفته است. این تیم فعلا چیزی برای راضی کردن هواداران و کارشناسان ندارد. شاید هم هاشمیان گمان کرده یک فرصت طولانی برای ساختن پرسپولیس خواهد داشت، اما واقعا اینطور نیست. رضا درویش، مدیرعامل باشگاه به‌شدت تحت فشار هواداران قرار دارد و هیچ بعید نیست سرمربی تیم را سپر بلای خودش کند؛ تقریبا شبیه همان کاری که فصل گذشته در قبال خوان کارلوس گاریدو انجام داد. بنابراین اگر هاشمیان واقعا قصد ایجاد تحول در پرسپولیس را دارد، خیلی سریع‌تر از این حرف‌ها باید این کار را انجام بدهد.
بی‌گمان مهم‌ترین ماموریت هاشمیان باید به آرامش رساندن فوری پرسپولیس با اتخاذ تدابیر صحیح و جسورانه باشد؛ ارائه فوتبالی هجومی و کمک گرفتن از صاحبان ایده. بالاخره چشم میلیون‌ها نفر به این تیم دوخته شده و مهم است که پرسپولیس چهره یک «برنده» را داشته باشد. در درجه بعدی هم هاشمیان باید به فکر نجات برند و اسم خودش باشد، چون بدون تعارف اگر شرایط به همین منوال ادامه یابد و دوران نخستین تجربه سرمربیگری وحید در پرسپولیس چنین کوتاه و ناکام باشد، بعید است سایر باشگاه‌ها به این راحتی به او اعتماد کنند.
