هوشنگ ابتهاج (6 اسفندِ 1306 – 19 مردادِ 1401)، شاعر و پژوهشگرِ ایرانی بود. به اعتقاد بسیاری از نویسندگان و شاعران او را بزرگترین غزلسرای معاصر می‌نامند. او نخستین کتابش به نام نخستین نغمه‌ها را در سال 1325 منتشر کرد. از آثار دیگر او می‌توان به تصنیف تو ای پری کجایی، سپیده، به یاد عارف و غزل‌های در کوچه‌سار شب، حصار و ارغوان اشاره کرد.
نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبان عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد
چه خواهش ها در خاموشی گویا ست نشنیدی
تو هم چیزی بگو چشم و دلت گوش و زبان دارد
بیا تا آنچه از دل میرسد بر دیده بنشانیم بنشانیم
زبان بازی به حرف و صوت معنا را زیان دارد
چو همپرواز خورشیدی مکن از سوختن پروا
که جفت جان ما در باغ آتش آشیان دارد
منبع:ساعدنیوز
