تیم فوتبال پرسپولیس با ثبت یک پیروزی و چهار تساوی متوالی در آغاز لیگ بیستوپنجم، وارد بحرانی شده است که پیچیده تر از مباحث فنی است. عملکردی که نه تنها هواداران این تیم را ناامید کرده بلکه هیئت مدیره باشگاه را نیز وادار به ورود مستقیم به ماجرا کرده است. در جلسه اخیر، وحید هاشمیان سرمربی تیم احضار شد تا درباره برنامههایش و آینده همکاری با سرخپوشان توضیح دهد.
مدیران پرسپولیس این روزها تنها دغدغه نتایج ضعیف تیم را ندارند؛ بلکه با موج گسترده انتقادات هواداران برای برکناری رضا درویش، مدیرعامل باشگاه نیز روبهرو هستند. ترکیب این دو بحران باعث شده پرسپولیس در میانه زمین لرزهای مدیریتی و فنی گرفتار شود؛ وضعیتی که در آن هر تصمیمی میتواند سرنوشت یک فرد یا حتی ساختار مدیریتی باشگاه را تغییر دهد.
گرچه خروجی رسمی جلسه هیئت مدیره چیزی جز حمایت از وحید هاشمیان نبود، اما سابقه فصل گذشته نشان میدهد چنین مواضعی تنها برای آرام کردن فضاست. پاییز سال گذشته، خوان کارلوس گاریدو نیز بارها از سوی مدیران مورد حمایت ظاهری قرار گرفت اما در نهایت قربانی نتایج شد. این مقایسه اکنون بیش از هر زمان دیگری به ذهن هواداران متبادر میشود.
این روزها نامهای رضا درویش و وحید هاشمیان بیش از هر کسی در محافل پرسپولیسی تکرار میشود. یکسو مدیرعاملی است که موقعیتش در بین هواداران کاملاً سست شده و از سوی دیگر سرمربیای که هنوز نتوانسته تیم را به هماهنگی و نتیجه مطلوب برساند. هواداران در ورزشگاهها با شعار «حیا کن، رها کن» نارضایتی خود را فریاد میزنند و همین فشار میتواند قربانی بعدی را مشخص کند.
اولویت با تغییر مدیرعامل یا نیمکت؟
تحلیلها نشان میدهد درویش بیش از هر زمان دیگری به پایان مسیر نزدیک است اما احتمال برکناری وحید هاشمیان نیز وجود دارد. پرسپولیس به نقطهای رسیده که ادامه این روند برای هیچیک از طرفین قابل تحمل نیست. یا باید تغییر در رأس مدیریت رخ دهد یا نیمکت سرخها شاهد تحول باشد. در هر دو حالت، قربانی اصلی ناکامیهای پرسپولیس یکی از این دو نفر خواهد بود.
آینده در هالهای از ابهام
باشگاهی که در سال های اخیر بهعنوان نماد ثبات و اتحاد شناخته میشد حالا در مسیر بحرانی پیچیده قرار گرفته است. پرسپولیس برای بازگشت به روزهای آرام نیازمند تصمیمی شفاف و قاطع است؛ تصمیمی که تکلیف مدیریت و نیمکت را مشخص کند. تا آن زمان، هر بازی و هر نتیجه میتواند معادلات را تغییر دهد و آیندهای پرابهام را پیش روی سرخها بگذارد.