شاید خیلی از فوتبال دوستان ایرانی اسم متئوش کلیخ را هم تا امروز نشنیده بودند اما این فوتبالیست لهستانی حرف هایی زده که به شدت برای ما آشناست! او در گفتگو با رسانه دیلی میل جنجالی بپا کرده و در انتقاد از وضعیت مدیریتی باشگاه اینتر میامی گفته «تا وقتی مسی در اینتر میامی است، این باشگاه را به هیچ‌کس توصیه نمی‌کنم. وضعیت آنجا فاجعه است. مربیان، بازیکنان و فیزیوتراپیست‌های اینترمیامی یکی پس از دیگری می‌روند. در واقع این پدر مسی است که باشگاه را اداره می‌کند. همه آنجا اسپانیایی صحبت می‌کنند و هیچ کاری بدون اجازه آن‌ها انجام نمی‌شود.»
کلیخ که پس از دو فصل و نیم حضور در تیم‌های آتلانتا یونایتد و دی‌سی یونایتد به شهر کراکوف در لهستان بازگشته هرگز به ایران نیامده و تجربه ای از رویارویی با ایرانی ها ندارد اما اگر اسم این بازیکن را از ابتدای صحبت‌ها برداشته و جای نام باشگاه اینترمیامی و البته لیونل مسی را هم خالی بگذاریم، آن وقت می‌توان این شرایط را به بسیاری از تیم‌های ایرانی خودمان منتسب کرد! از تیم ملی بزرگسالان گرفته تا تیم‌های لیگ برتری، انگار او دارد از تجربه اش در ایران حرف می زند!
در حقیقت آنچه سال‌هاست ما به اسم بازیکن سالاری می شناسیم و مشغول مبارزه با آن هستیم، انگار تبدیل به یک اپیدمی جهانی شده و آن سوی کره زمین هم برای خود معضلی است! البته که همواره در چنین شرایطی بازیکن گوینده هم خود زیر سوال است، ولی نمی‌توان منکر تاثیرگذاری اسم‌های بزرگ در رشته‌های مختلف ورزشی شد.
در حقیقت ستاره‌های ورزشی وقتی از یک سطح بالاتر می‌روند، دیگر ناخودآگاه و حتی ناخواسته روی دیگران تاثیری بسیار زیاد دارند. شاید خود مسی یا رونالدو نخواهند در کاری دخالت کنند، اما به طور طبیعی طرف مشورت مدیران، مالکان و سرمربیان تیم‌های مختلف قرار می‌گیرند و طبعا در جهت بهبود اوضاع نظر می دهند.
آن طرف ماجرا هم برای این کار خود دلیل منطقی دارد؛ اینکه نمی‌توان از تجربه بازیکنانی بزرگ مثل مسی یا رونالدو به سادگی گذشت، اما به هر حال هرچه از دهان این بازیکنان بزرگ در آید، یا هر رفتاری در زمین یا در تمرین داشته باشند، خواه ناخواه روی تیم و سایر بازیکنان تاثیر دارد.
باز جای شکرش باقیست که آنجا صحبت از بازیکنی به عظمت لیونل مسی می‌شود. یا در النصر، رونالدو نظر می دهد، اگر این بازیکن لهستانی سری به ایران بزند خواهد دید که اینجا یک بازیکن تیم ملی جوانان در تیم باشگاهی خود، پدرش را همه کاره کرده و مدیرعامل و سرمربی از او حرف شنوی دارند!
یا در تیم ملی بزرگسالان همه چشم به دهان پدر یکی از ستاره‌ها دارند! در تیم‌های ریز و درشت لیگ برتری هم که تا بخواهید از این نمونه‌ها بسیار است! تازه این بازیکنان انگشت مسی هم نشده و یک جام در عمرشان ندارند! خلاصه اینکه انگار این درد مشترک، در همه جای فوتبال دنیا آزاردهنده است!
اینجا را بخوانید: دلیل ناکامی لیونل مسی و رفقا مشخص شد
