به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما ، ابوالفضل توکلی مستندسازی که بیشتر وقت و انرژی خود را صرف تولید آثار مستند پرتره از دوبلور‌های کشورمان کرده، در مراسمی که با هدف تجلیل از او برگزار شد، درباره حسرت بر جای مانده بر دلش برای ساخت مستند، گفت: همیشه دوست داشتم مستند پرتره‌ای درباره استاد محمد نوری بسازم؛ اطلاعات و آگاهی خوبی هم از ایشان داشته‌ام. از طرفی در میان دوبلور‌های شاخص کشورمان هم چند بار برای تولید مستند پرتره آقای منوچهر اسماعیلی و حسین عرفانی تلاش کردم، اما هر بار به دلیلی نشد تا اینکه این دو بزرگوار رخ در نقاب خاک کشیدند و نشد که در ایام حیات آنها مستند زندگی شان را بسازم.

وی افزود: البته هنرمندان بسیاری بوده‌اند که در نبودشان مستند پرتره شان ساخته شد؛ ازجمله مستند آقای آژیر و کابلی که با همراهی و همکاری خوب خانواده و دوستانشان به ثمر نشست.

توکلی همچنین درباره نامگذاری شاعرانه آثار مستندش هم گفت: من در این مستند‌ها به معنی واقعی کلمه زندگی می‌کنم.

وقتی در حال مصاحبه و گفت‌و‌گو با شخصیت‌ها هستم، مانند یک کارآگاه در جای جای حرف ها، خاطرات و گوشه و کنار منزل آنها نگاه جستجوگرانه دارم و همین همزیستی با زندگی و خاطرات آنها، اسامی بعضاً شاعرانه و زیبایی را به ذهنم می‌آورد.

در این مراسم که به همت اداره کل روابط عمومی رسانه ملی برگزار شد، ناصر ممدوح، ابوالحسن تهامی نژاد، بیوک میرزایی و علی همت مومیوند خاطرات و صحبت هایشان از ساخت مستند پرتره توسط ابوالفضل توکلی را بیان کردند.

مرد لبخند (مستند پرتره ناصر ممدوح)، نقاش صدا (مستند پرتره ابوالحسن تهامی نژاد)، گام‌های پرواز (مستند پرتره منوچهر آذری)، ستاره ناهید (مستند پرتره ناهید امیریان)، آقا جلال و مستر رابرت (مستند پرتره جلال مقامی) و داستان بیوک (مستند پرتره بیوک میرزایی) تنها برخی از آثاری هستند که توکلی از سال ۹۴ تاکنون ساخته است.

او این روز‌ها در حال تدوین مستند پرتره استاد فقید پرویز ربیعی از هنرمندان دوبله و گویندگی کشورمان است.