این طرح «حکومت موقت انتقالی از طریق تشکیل یک کمیته فلسطینی تکنوکرات و غیرحزبی» را برای مدیریت امور نوار غزه پیش‌بینی می‌کند. با این حال، فاقد سازوکارهایی برای تشکیل این کمیته یا معیارهایی برای انتخاب اعضای آن است. ماهیت رابطه کمیته با «شورای صلح» به رهبری ترامپ و تونی بلر یا سطح اختیارات اجرایی روزانه شورا در مقایسه با کمیته محلی را روشن نمی‌کند.

 

 

به نقل از الجزیره، این طرح قید می‌کند که مقامات انتقالی تا زمانی که تشکیلات خودگردان فلسطین برنامه اصلاحات خود را تکمیل کند و بتواند «به طور ایمن و مؤثر» کنترل را به دست گیرد، غزه را مدیریت خواهند کرد. با این حال، هیچ نهاد خاصی برای تأیید آمادگی تشکیلات خودگردان وجود ندارد و همچنین معیارها یا شاخص‌ها برای تعیین زمان صلاحیت تشکیلات خودگردان جهت به دست گرفتن اداره امور وجود ندارد. هیچ جدول زمانی وجود ندارد؛ فقط یک اعلامیه مبهم. این سند همچنین غزه را به عنوان یک بخش جداگانه، نه به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از سرزمین‌های اشغالی فلسطین، در نظر می‌گیرد که این امر پیامدهای سیاسی و حقوقی به دنبال خواهد داشت. از سوی دیگر، به نظر می‌رسد نتانیاهو عملاً بازگشت تشکیلات خودگردان به غزه را رد کرده است.

 

 

این طرح به یک «نیروی موقت بین‌المللی برای برقراری ثبات» جهت تأمین امنیت غزه اشاره دارد، اما هیچ کشور بالقوه‌ای را نام نمی‌برد و همچنین اختیارات یا قوانین مداخله آن را روشن نمی‌کند. مسئولیت‌های آن مشخص نیست: آیا به عنوان یک نیروی نظامی، پلیس یا ناظر عمل خواهد کرد و آیا با حماس درگیر خواهد شد یا از درگیری با نیروهای اسرائیلی برای محافظت از غیرنظامیان خودداری خواهد کرد؟

 

 

این طرح عنوان می‌کند که عقب‌نشینی اسرائیل «با معیارها و جدول‌های زمانی مرتبط با فرآیند غیرنظامی‌سازی» انجام خواهد شد، اما جدول زمانی یا معیار مشخصی برای سنجش غیرنظامی‌سازی مشخص نمی‌کند. امکان حفظ یک «محیط امنیتی» در داخل غزه توسط اسرائیل تا زمانی که آن را «ایمن از هرگونه تهدید تروریستی مجدد» نداند، همچنان باز است، بدون اینکه مشخص کند چه کسی در مورد برآورده شدن این شرایط تصمیم خواهد گرفت.

 

 

این سند شامل اشاره‌ای بسیار مبهم به امکان دستیابی به مسیری معتبر برای خودمختاری و تشکیل کشور فلسطین است، اما این امر منوط به پیشرفت در بازسازی غزه و موفقیت برنامه اصلاحات تشکیلات خودگردان است. این عبارت، استقلال و تشکیل کشور را به عنوان «اهدافی که فلسطینیان به دنبال آن هستند» قرار می‌دهد، نه به عنوان حقوقی که مستقیماً به رسمیت شناخته شده‌اند. این بدان معناست که این مسیر همچنان برای تفسیر بسیار باز است و نتیجه نهایی را تضمین نمی‌کند.

 

بسیاری از مفاد این طرح رسمی و نامحدود هستند و جزئیات اجرایی - ترکیب نهادها، معیارهای انتقال، ماهیت نیروهای بین‌المللی، برنامه‌های خروج و به رسمیت شناختن کشور - همچنان مسائل حل‌نشده‌ای هستند که قبل از تبدیل شدن اعلامیه به یک واقعیت قابل اجرا، نیاز به شفافیت و عبارات الزام‌آور دارند.