طرفداری: حضور رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس، در مجلس شورای اسلامی و بازخواست او از سوی برخی نمایندگان، بار دیگر موضوع «سیاست در فوتبال» را در کانون توجه قرار داد. اما پرسش اساسی اینجاست: آیا پرسپولیس و نتایج ورزشی آن واقعاً مسئله اصلی کشور هستند؟
امروز مردم ایران با مشکلاتی به‌مراتب عمیق‌تر و حیاتی‌تر دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ تورم سرسام‌آور، سقوط قدرت خرید، بیکاری جوانان تحصیل‌کرده، بحران مسکن، فسادهای ساختاری و نابسامانی اقتصادی هر روز زندگی را برای خانواده‌ها سخت‌تر کرده است. در چنین شرایطی، ورود نمایندگان مجلس به مسائل فوتبالی، بیش از آنکه نشانه دلسوزی باشد، به نوعی فرار از مسئولیت و تلاشی برای انحراف افکار عمومی شباهت دارد.
واقعیت این است که پرسپولیس و استقلال سال‌هاست قربانی سیاست‌زدگی‌اند. هر زمان که ناکارآمدی‌ها و فسادهای اقتصادی به صدر مطالبات مردم می‌آید، برخی جریان‌ها می‌کوشند با کشاندن پرسپولیس یا استقلال به حاشیه، بار دیگر افکار عمومی را سرگرم کنند. اما هواداران به‌خوبی می‌دانند مشکلات ریشه در ساختار معیوب مدیریتی و مالکیت دولتی دارد، نه در چند نتیجه ورزشی یا یک مدیرعامل. پرسپولیس با ده‌ها میلیون هوادار، بزرگ‌ترین سرمایه اجتماعی فوتبال ایران است. این سرمایه نه ابزاری برای بازی‌های سیاسی است و نه پوششی برای پنهان‌کاری‌های اقتصادی. استفاده ابزاری از نام پرسپولیس، تنها بی‌اعتمادی هواداران به نهادهای رسمی را بیشتر می‌کند و چهره فوتبال ایران را سیاسی‌تر از گذشته نشان می‌دهد.
اگر نمایندگان واقعاً دلسوز فوتبال‌اند، باید به اصلاحات بنیادی بیندیشند: خصوصی‌سازی واقعی، استقلال مدیریتی، شفافیت مالی و ایجاد ثبات در باشگاه‌ها. و اگر به‌راستی مدافع مردم‌اند، بهتر است به جای پرسش از رضا درویش، از وزرای اقتصادی و مسئولان اصلی کشور درباره گرانی، بیکاری، فساد و ریزش اعتماد عمومی توضیح بخواهند. پرسپولیس، مسئله اصلی کشور نیست؛ نان شب مردم، آینده فرزندان و عدالت اجتماعی است که باید در اولویت مجلس قرار گیرد. هر تلاش برای حاشیه‌سازی با نام پرسپولیس، تنها پرده‌ای موقت بر واقعیت‌های تلخ جامعه خواهد بود. هواداران هوشیارند و به‌خوبی می‌دانند که ریشه دردهایشان در خارج از زمین فوتبال است.
