گروه دیپلماتیک – همشهری آنلاین: گفته شده که حدود ۲۰ هزار شهروند آمریکایی به اراضی اشغالی سفر کرده‌اند تا در نسل‌کشی این رژیم علیه فلسطینیان مشارکت کنند؛ پدیده‌ای که سابقه آن به چند دهه پیش بازمی‌گردد.
تارنمای العربی جدید در گزارشی تحقیقی نوشته: لابی‌های اسرائیل در خارج از سرزمین‌های اشغالی در برنامه‌های موسوم به «سربازان تنها» زنان و مردان جوان را برای خدمت در ارتش رژیم صهیونیستی جذب می‌کنند. گفته می‌شود که از اکتبر سال ۲۰۲۳ تا کنون، تنها از آمریکا تا ۲۰ هزار نفر به دلایل ایدئولوژیک و وعده‌های نادرست برای جنگ به غزه رفته‌اند. همسر آنا بلاشوف یکی از این سربازان است. ولادیسلاو سرگیینکو آمریکایی با ملیت اوکراینی جذب گردان چتربازان ارتش اسرائیل شد اما پس از آسیب‌های روانی شدید، خودکشی کرد.
گاخال و ماخال
در وب‌سایت ارتش رژیم صهیونیستی، «سرباز تنها» کسی است که به دلایل مختلف از خانواده‌اش جدا شده باشد؛ شامل کسانی که خانواده‌شان در خارج زندگی می‌کنند یا حتی افرادی که در اراضی اشغالی هستند اما از خانواده خود جدا شده‌اند.
براساس داده‌های کمیته مهاجرت و جذب دیاسپورا در ژانویه سال ۲۰۲۳، حدود ۶,۹۷۳ سرباز تنها در ارتش خدمت می‌کردند که ۸۸ درصد آنها مهاجر بودند.
در جنگ غزه از هفتم اکتبر سال ۲۰۲۳ تا دسامبر سال ۲۰۲۴، حدود ۱۳ هزار سرباز ذخیره که ابتدا به عنوان سربازان تنها خدمت کرده بودند، حضور داشتند.
اما سازمانی موسوم به «دوستان ارتش اسرائیل» در آمریکا اعلام کرده که تعداد آمریکایی‌هایی که به عنوان سرباز تنها در این جنگ شرکت کرده‌اند، ۲۰ هزار نفر است.
بر اساس مطالعاتی که در سال ۲۰۲۴ انجام شده، سالانه حدود ۳ هزار سرباز تنها از خارج به ارتش رژیم صهیونیستی می‌پیوندند. حدود ۴۰ درصد این نیروها از کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق هستند، یک‌سوم از آمریکای شمالی و باقی از فرانسه، انگلیس، استرالیا، برزیل و ۵۰ کشور دیگر.
سابقه تاریخی جذب مزدوران خارجی
یاسر منّا پژوهشگر مرکز مطالعات اسرائیل در اورشلیم به العربی الجدید می‌گوید: ایده جذب سربازان خارجی به سال ۱۹۴۸ برمی‌گردد. بیشتر این سربازان به عنوان «گاخال» (کلمه‌ای که در جنگ ۱۹۴۸ برای یهودیانی که از اروپا و شمال آفریقا جذب شدند به کار می‌رفت) جذب شدند. بسیاری از آنها بازماندگان هولوکاست بودند.
طبق مطالعه‌ای در سال ۱۹۹۵، حدود ۲۰ هزار سرباز گاخال وجود داشتند که تقریباً یک چهارم ارتش آن زمان رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دادند.
برنامه «ماخال» (داوطلبان خارجی) نیز از ۱۹۴۸ شروع شد و به عنوان مکانیزمی برای تشویق داوطلبان به خدمت در ارتش جدید رژیم صهیونیستی فعال شد، اگرچه تعداد آنها کمتر از گاخال بود.
داوطلبان ماخال یهودیان و غیر یهودیانی بودند که از هولوکاست وحشت‌زده شده و می‌خواستند بقای دولت یهود را تضمین کنند.
امروز برنامه‌های ماخال همچنان ادامه دارد و بسیاری از برنامه‌های فعلی از جمله «سربازان تنها» نیز برگرفته از آنهاست که جوانان یهودی غیر اسرائیلی را برای خدمت در ارتش اشغالگران جذب می‌کنند.
شبکه‌های جذب مزدوران خارجی
چند سازمان صهیونیستی در اراضی اشغالی فعالانه سربازان تنها را جذب می‌کنند، از جمله سازمانی مرتبط با جنبش پیشاهنگی به نام «هسته کاکتوس» که جوانان آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا و روسیه را تشویق به پیوستن به ارتش می‌کند.
این سازمان‌ها به جوانان وعده مسکن، آموزش زبان و خدمات اداری و نظامی قبل و حین خدمت می‌دهند.
چند سازمان آمریکایی و اروپایی نیز به حمایت از جذب یهودیان غیر اسرائیلی در ارتش رژیم صیهونیستی مشغولند؛ دوستان ارتش اسرائیل از جمله این سازمان‌هاست که حمایت‌های مالی، بلیط سفر، تعطیلات ویژه و بسته‌های حمایتی دیگر ارائه می‌کند.
وعده‌های دروغین، ناامیدی‌ها عمیق
اما وعده‌های بزرگ درباره مزایا و حمایت‌ها با واقعیت شکاف‌های عمیق اجتماعی و اقتصادی در جامعه رژیم صهیونیستی در تضاد است. اغلب افرادی که به ارتش اسرائیل می‌پیوندند به دنبال حمایت‌هایی هستند که در کشور خود از آن محروم بوده اند اما در عمل تقریبا هی یک از این کمک ها را دریافت نمی‌کنند.
شهادت‌های متعددی این موضوع را تایید می‌کنند، مانند مایا پرس‌لر که می‌گوید دستش در حین خدمت در یک واحد رزمی در غزه شکسته اما حمایتی دریافت نکرده است.
در اغلب موارد حتی نیازهای حداقلی سربازان تنها نیز نادیده گرفته شده است. دیوید نیلاند در فیسبوک درخواست کفش سایز ۴۴-۴۵ برای سرباز تنهایی داشت که کفش‌اش در جنگ پاره شده بود.
کارینا آکسلرود، سرباز روس در یکی از واحدهای اطلاعاتی ارتش نوشت که دنبال کمربند برای جلیقه ضدگلوله‌اش است چون گردان‌شان آن را تامین نکرده است.
پست‌ها همچنین شکایات دیگری را نشان می‌دهد؛ دانیل لوی، که هنگام خدمت در گردان گیواتی زخمی شده بود، گفته ارتش به دنبال پرونده‌سازی علیه اوست و از کمک حقوقی درخواست کرده چون توانایی پرداخت وکیل را ندارد.
این پست‌ها نشان‌دهنده ناامیدی سربازان خارجی است که وقتی واقعیت جامعه اسرائیل را می‌بینند، تفاوت بزرگ با انتظارات و وعده‌های اولیه را درک می‌کنند.
کارینا شکلیان، پژوهشگر جامعه‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا در سال ۲۰۲۱ نتایج مطالعه‌ای را بر اساس مصاحبه با ۵۲ سرباز خارجی منتشر کرد؛ کسانی که اغلب‌شان احساس حاشیه‌نشینی و انزوا داشتند، برخی لهجه آمریکایی‌شان را مخفی می‌کردند یا فقط با گروه‌های اجتماعی آمریکایی معاشرت می‌کردند و ترجیح می‌دادند بعد از خدمت بروند و در اراضی اشغالی نمانند.
