به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما از کاراکاس، این نشست دو روزه که با حضور ۱۳۷ نماینده از ۵۷ کشور آمریکای لاتین، کارائیب و آفریقا در کاراکاس برگزار می‌شود، به مرکزی برای مقاومت ضد هژمونی تبدیل شده است.
کنفرانس بین‌المللی «استعمار، نواستعمار و سلب مالکیت ارضی توسط امپریالیسم غربی» در کاراکاس، فرصتی برای محکوم کردن و بحث پیرامون استعمار و توسعه‌طلبی آمریکا در منطقه فراهم آورده است و بر اتحاد منطقه‌ای و مقابله با تهدیدات علیه حاکمیت ملی کشور‌ها تمرکز دارد.
این نشست که در روز‌های پنجشنبه و جمعه، ۲ و ۳ اکتبر، برگزار می‌شود، به دنبال تأکید مجدد بر ریشه‌های مشترک کارائیب به عنوان یک هویت واحد و یک محور تاریخی مقاومت است.
دستور کار روز اول بر «مشکلات ارضی ناشی از استعمار» و «غرامت‌های استعماری» متمرکز بود و این موضوع را که آیا ساختار سازمان ملل متحد خود نماینده «نواستعمار» است یا خیر، به بحث گذاشت.
در روز دوم، پنل‌هایی به «نواستعمار اقتصادی» و موضوع مناقشه‌برانگیز «حکم داوری ۱۸۹۹ و بازطرح آن در دیوان بین‌المللی دادگستری» اختصاص دارد.
ایوان خیل، وزیر امور خارجه ونزوئلا، در سخنرانی افتتاحیه خود با یادآوری اندیشه سیمون بولیوار، استعمار را «منبع بزرگ‌ترین مصیبت‌ها» در قاره آمریکا خواند و تأکید کرد، استقلال واقعی تنها با ایجاد هویت فرهنگی مستقل برای رهایی از فشار امپراتوری محقق می‌شود.
وی همچنین با انتقاد از دولت‌هایی که در برابر قدرت استعماری زانو می‌زنند، مانند مسئله مالویناس، بر حمایت از ونزوئلا به عنوان یک ملت ضدامپریالیست تأکید کرد.
این کنفرانس در بحبوحه «تهدیدی قطعی، واقعی و سیستماتیک» علیه ونزوئلا برگزار می‌شود که جدیدترین نمود دکترین مونروئه تلقی می‌شود، این دکترین که در سال ۱۸۲۳ با شعار «آمریکا برای آمریکایی‌ها» اعلام شد، چارچوبی تاریخی برای هژمونی و مداخله‌گری آمریکا در منطقه بوده است.
بر اساس مطالعات، از نزدیک به ۴۰۰ مداخله نظامی آمریکا از سال ۱۷۷۶، ۳۴ درصد آن علیه کشور‌های آمریکای لاتین و کارائیب بوده است.
استراتژی آمریکا در طول زمان از تهاجم مستقیم نظامی (مانند عملیات «آرمان مشروع» در پاناما) و حمایت از کودتا (مانند کودتای پینوشه در شیلی) به اعمال تحریم‌های اقتصادی ویرانگر علیه کشور‌هایی مانند کوبا و ونزوئلا تغییر کرده است.
رئیس‌جمهور نیکولاس مادورو این استراتژی را یک «کارزار تهاجمی روانی، سیاسی و نظامی» محکوم کرده که به دنبال بهانه‌ای برای مداخله و محروم کردن مردم از منابعشان است.
با این حال، به شکلی متناقض، این تجاوز توانسته است اجماع ملی را در میان ۹۰ درصد از شهروندان ونزوئلایی برای دفاع از حاکمیت کشورشان تقویت کند.
