به گزارش بهداشت نیوز، محققان گزارش دادند که سالمندان مبتلا به بی‌خوابی مزمن ممکن است با افزایش سن، کاهش سریع‌تری در حافظه و مهارت‌های تفکر خود تجربه کنند.

این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن در مقایسه با افرادی که خواب بهتری دارند، ۴۰٪ بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل یا کاهش مهارت‌های شناختی خود قرار دارند.

محققان گفتند که این شرایط معادل ۳.۵ سال پیری بیشتر مغز است.

دکتر «دیه‌گو کاروالیو»، متخصص طب خواب در کلینیک مایو در روچستر مینه‌سوتا، گفت: «بی‌خوابی فقط بر احساس شما در روز بعد تأثیر نمی‌گذارد بلکه ممکن است به مرور زمان بر سلامت مغز نیز تأثیر بگذارد.»

وی در یک بیانیه خبری گفت: «ما شاهد کاهش سریع‌تر مهارت‌های فکری و تغییرات در مغز بودیم که نشان می‌دهد بی‌خوابی مزمن می‌تواند یک نشانه هشدار اولیه یا حتی عاملی در مشکلات شناختی آینده باشد.»

برای مطالعه جدید، محققان بیش از پنج سال ۲۷۵۰ سالمند (میانگین سنی ۷۰ سال) را که همه آنها از سلامت مغزی خوبی برخوردار بودند، پیگیری کردند.

حدود ۱۶٪ از شرکت‌کنندگان بی‌خوابی مزمن داشتند که به صورت مشکل در به خواب رفتن حداقل سه روز در هفته به مدت سه ماه یا بیشتر تعریف شد.

شرکت‌کنندگان هر سال در آزمون‌های تفکر و حافظه شرکت می‌کردند. برخی نیز اسکن مغزی انجام می‌دادند تا نشانه‌های پیری مغز، از جمله بافت مغزی آسیب‌دیده و پلاک‌های سمی آمیلوئید بتا، بررسی شود.

نتایج نشان می‌دهد که حدود ۱۴٪ از افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن، در مقایسه با ۱۰٪ از افراد بدون بی‌خوابی، دچار اختلال شناختی خفیف یا زوال عقل شدند.

به طور کلی، پس از در نظر گرفتن سایر عوامل خطر، افراد مبتلا به بی‌خوابی ۴۰٪ بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

محققان گفتند که اثرات خواب نامناسب از همان ابتدای مطالعه قابل توجه بود.

این مطالعه نشان داد افرادی که گزارش دادند کمتر از حد معمول می‌خوابند، بیشتر احتمال دارد که نمرات آزمون شناختی پایین‌تری کسب کنند و بیشتر احتمال دارد که بافت مغزی آسیب‌دیده و پلاک‌های آمیلوئیدی داشته باشند.

در واقع، محققان گفتند که تأثیر خواب نامناسب بر پلاک‌های آمیلوئید- که از نشانه‌های بیماری زوال عقل است- مشابه خطری است که در افراد دارای عوامل خطر ژنتیکی شناخته‌شده برای آلزایمر مشاهده می‌شود.

نتایج نشان داد که افراد بی‌خوابی که ژن APOE۴- مرتبط با خطر بالاتر آلزایمر- را داشتند، کاهش شدیدتری در مهارت‌های حافظه و تفکر نشان دادند.

کاروالیو گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که بی‌خوابی ممکن است به روش‌های مختلفی بر مغز تأثیر بگذارد، که نه تنها پلاک‌های آمیلوئید، بلکه رگ‌های کوچکی که خون را به مغز می‌رسانند را نیز درگیر می‌کند.»

او گفت: «این موضوع اهمیت درمان بی‌خوابی مزمن را تقویت می‌کند- نه فقط برای بهبود کیفیت خواب، بلکه به طور بالقوه برای محافظت از سلامت مغز با افزایش سن. نتایج ما همچنین نشان می‌دهد خواب فقط مربوط به استراحت نیست- بلکه مربوط به انعطاف‌پذیری مغز نیز هست.»

با این حال، محققان خاطرنشان کردند که این مطالعه ارتباط علت و معلولی مستقیمی بین بی‌خوابی و زوال مغز را اثبات نمی‌کند، بلکه فقط یک ارتباط را نشان می دهد.