در کاخ گلستان تهران، نخستین مجلس شورای ملی ایران آغاز به کار کرد؛ مجلسی که با فریاد آزادی‌خواهان، خون شهیدان میدان توپخانه، و قلم روشنفکران دوران، از دل استبداد زاده شد. این لحظه، تولد «ملتِ قانون‌خواه» بود؛ ایرانی که دیگر فقط رعیت شاه نبود، بلکه شهروندی با حق پرسش و نظارت شد.
اما صدای آن مجلس هنوز نیمه‌تمام در گوش تاریخ می‌پیچد؛ بارها بسته شد، سوزانده شد، و دوباره برخاست. از مشروطه تا امروز، مفهوم «خانه ملت» همواره میدان کشمکش میان قدرت و مردم بوده است. هر بار که ایرانی حق رأی، قانون یا آزادی‌اش را به یاد می‌آورد، روح همان مجلس دوباره در هوای مهرماه نفس می‌کشد.
«قانون اگر از مردم نیاید، فرمانی تازه از استبداد است.»
مجله تاریخ و سیاست
