به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ دادگاه رسیدگی به اتهامات ۱۰۴ نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق موسوم به منافقین در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران و به ریاست قاضی امیررضا دهقان برگزار شد. وکلای تسخیری متهمان، وکلای خانواده شهدای ترور و جمعی از خانواده های شهدا در جلسه حضور داشتند.
در این دادگاه وکیل خانواده شهدای ترور گفت: حجم جنایات اعضای این سازمان را نمی‌شود در چند لایحه تشریح کرد چه جوان‌ها که در دام منافقین افتادند و چه پدر و مادر‌هایی که فرزندانشان را در اثر ترور منافقین از دست دادند.
مداح ادامه داد: یکی از جنایاتی که انجام دادند عملیات چلچراغ است، یک عملیات نظامی که توسط اعضای سازمان مجاهدین خلق در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۷ انجام شد.
وی گفت: هدف از این عملیات تصرف شهر مرزی مهران در ۱۰۰ کیلومتری ایلام بود که اعضای این سازمان پس از تصرف شهر مهران این شهر را غارت کردند و بیش از ۸ هزار ایرانی را به قتل رساندند و ۱۵۰۰ نفر را به گروگان گرفتند.
وی گفت: اعضای سازمان اسم خودشان را ارتش آزادی بخش گذاشته‌اند و این در حالی است که در کارنامه اعضای این گروه جز جنایت و ترور چیزی ثبت نشده است.
مداح افزود: کدام ارتش آزادی بخش در دنیاست که به بیمارستان هجوم ببرد و از کودک دو ساله تا جوانان و زن و مرد را ترور کند؟ ارتش آزادی بخش بر اساس حقوق بین الملل مورد حمایت مردم قرار دارد و این در حالی است که منافقین مردم عادی را ترور کردند.
وکیل خانواده شهدای ترور گفت: نهاد‌های بین المللی از منافقین حمایت می‌کند، اما صد‌ها سند بین المللی وجود دارد که کشور‌های اروپایی و خود آمریکا سازمان مجاهدین خلق را سازمان تروریستی معرفی می‌کند.
مداح افزود: فعالیت‌های سازمان مجاهدین خلق موجب شد که این سازمان طبق قوانین انگلستان مصوب سال ۲ هزار میلادی به عنوان گروه تروریستی معرفی شود.
وکیل خانواده شهدای ترور ادامه داد: ایجاد رعب و وحشت، کشتار غیرنظامیان، داشتن اهداف نامشروع، عدم حمایت مردم و خشونت و توسل به زور از مهمترین تعاریف تروریست در قوانین بین المللی است.
وی گفت:سازمان‌های آزادی‌بخش در حقوق بین‌الملل، ویژگی‌های خاصی دارند که آنها را از گروه‌های تروریستی متمایز می‌کند. این سازمان‌ها معمولاً به سمت اهداف خود با رعایت قواعد جنگ و قوانین بین‌المللی حرکت می‌کنند و از طرق مشروع برای رسیدن به اهدافشان بهره می‌برند، نه با جنایات جنگی مانند تیرباران و اعدام مردم بی‌گناه. یکی دیگر از ویژگی‌های آنها حمایت گسترده مردمی است؛ به عنوان مثال، در ایران، مردم علیه منافقین فریاد مرگ بر آنها سر دادند و حمایت نکردن مردم نشان می‌دهد که این سازمان‌ها در بین مردم جایگاهی ندارند و اقدامات خشونت‌آمیز آنها مورد تأیید نیست.
مداح افزود: ارتش‌های آزادی‌بخش در سطح بین‌المللی مورد شناسایی و حمایت نهاد‌های بین‌المللی قرار می‌گیرند. در مقابل، سازمان مجاهدین خلق در بسیاری از کشورها، از جمله آمریکا و اروپا، به عنوان گروهی تروریستی شناخته شده است. برای نمونه، وزارت دادگستری آمریکا در گزارش ۲۰۰۴ خود، مجاهدین را سازمانی تروریستی و بیگانه معرفی می‌کند که از سال ۱۹۷۳ در عراق فعالیت‌های خشونت‌آمیز و تروریستی علیه ایران انجام داده است. در سال ۱۹۹۹، آمریکا مجاهدین را به عنوان سازمان تروریستی بیگانه به رسمیت شناخت و در سال ۲۰۰۶، دفتر هماهنگ‌کننده ضدتروریسم وزارت خارجه آمریکا نیز این سازمان را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داد.
وی ادامه داد: دادگاه عدالت پادشاهی انگلستان در سال ۲۰۱۲ نیز در رای خود، سوابق تروریستی مجاهدین خلق را تأیید کرده و ورود مریم رجوی، از اعضای ارشد این سازمان، به انگلستان را ممنوع اعلام کرد. این سازمان در دهه ۱۳۶۰ و پس از شناسایی رژیم ایران توسط فرانسه، پایگاه خود را به عراق منتقل کرد که این انتقال تسهیل‌کننده فعالیت‌های تروریستی در داخل ایران شد. فعالیت‌های خشونت‌آمیز مجاهدین خلق در سال‌های ۱۳۶۵ و پس از آن، در عراق و اروپا، ادامه یافت و در نهایت، در سال ۲۰۰۱، بر اساس قانون تروریسم آمریکا، این سازمان به عنوان یک سازمان ممنوعه اعلام شد و کمیسیون استیناف سازمان ممنوعه اعلام کرد که مجاهدین خلق سازمان تروریستی بوده است.
مداح ادامه داد:شاخصه‌های گروه‌های تروریستی از منظر حقوق بین‌الملل به چند دسته تقسیم می‌شود، هدف‌گیری غیرنظامیان گروه‌های تروریستی اقدام به کشتار مردم عادی می‌کنند، ایجاد ترس و رعب و وحشت: عملیات‌های آنان فقط برای ایجاد ترس و تبلیغات رسانه‌ای انجام می‌شود و پس از آن برمی‌گردند. اهداف نامشروع: فعالیت‌های آنان اهداف سیاسی، ایدئولوژیک یا دیگر اهداف نامشروع دارند. عدم حمایت مردمی: این گروه‌ها فاقد حمایت عمومی هستند. رعایت نکردن قوانین جنگی:، چون نه دولت مرکزی دارند و نه مرکزیت مشخص، اقدامات آنان خلاف قوانین جنگی است، خشونت و توسل به زور: خشونت، کشتار و زورگویی از ویژگی‌های مشترک این گروه‌ها است، که در تمامی کنوانسیون‌ها و قوانین بین‌المللی بر آن تأکید شده است.
وی گفت: در قطعنامه‌های مختلف سازمان ملل، تروریسم به صورت اقدامات جنایت‌آمیز با هدف ایجاد رعب و وحشت در میان عامه مردم تعریف شده است. برای نمونه، در قطعنامه سال ۱۹۹۶ مجمع عمومی سازمان ملل، تروریسم به عنوان اقداماتی جنایت‌آمیز توصیف شده است که هدفشان ایجاد رعب و وحشت است. همچنین، در کنوانسیون اروپایی مقابله با تروریسم ۱۹۷۷، تروریسم به اقدامات کیفری علیه دولت یا جامعه با هدف ایجاد وحشت و رسیدن به اهداف سیاسی یا ایدئولوژیک تعریف شده است.
وی ادامه داد: کنوانسیون ممانعت و مجازات تروریسم ۱۹۸۳، تروریسم را اقدامات کیفری علیه دولت‌ها با هدف ایجاد وحشت در اشخاص و گروه‌های خاص یا در سطح جامعه می‌داند. در سال ۱۹۷۲، کمیته تخصصی مبارزه با تروریسم در سازمان ملل تشکیل شد که منجر به تصویب ۱۵ کنوانسیون ضد تروریسم در موارد خاص شد، از جمله کنوانسیون توقیف غیرقانونی هواپیما، کنوانسیون سرکوب تامین مالی تروریسم، کنوانسیون گروگان‌گیری ۱۹۷۹، و کنوانسیون پکن ۲۰۱۰ برای منع تولید و قاچاق هواپیما‌های غیرقانونی.
مداح گفت: در قوانین کشور‌های اروپایی، تروریسم نیز تعاریف خاصی دارد. برای نمونه، مواد ۱۳۷ تا ۱۴۱ قانون کیفری بلژیک، تروریسم را چنین تعریف می‌کند: جرمی که به واسطه ماهیت یا زمینه خود، می‌تواند منجر به صدمه شدید به یک کشور یا سازمان بین‌المللی شود و با قصد ترساندن شدید یک جمعیت، مقامات عمومی، یا سازمان‌های بین‌المللی، انجام فعل یا ترک فعل خاص، یا بی‌ثبات‌سازی و تخریب بنیان‌های سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی کشور یا سازمان بین‌المللی صورت گیرد.
