روزنامه گل: بی‌شک عنوان یکی از عجیب‌ترین ادوار لیگ برتر،به لیگ بیست و پنجم تعلق می‌گیرد که فعلاً هیچ تیمی از میان مدعیان، خیال و هوای قهرمانی به سر ندارد.هفته ششم با تک بازی استقلال و چادرملو به پایان رسید و شاگردان ساپینتو با نتیجه‌ای بهتر از یک تساوی در زمین ناهموار تختی رضایت ندادند تا کلکسیون تساوی همه مدعیان در این هفته تکمیل شود.
نکته بسیار جالب لیگ بیست و پنج اینجاست که شش هفته از رقابت‌ها سپری شده و هنوز تیمی نتوانسته امتیاز خودش را دو رقمی کند. علاوه بر امتیاز، هیچ تیمی موفق نشده که حتی تعداد گل‌هایش را به دو رقم برساند. در حال حاضر صدرنشین فعلی جدول،مدافع عنوان قهرمانی یعنی تراکتور است که این تیم در کنار گل‌گهر،ملوان و آلومینیوم اراک تا به اینجا نه امتیاز کسب کرده و به دلیل تفاضل گل بهتر، اختلاف بسیار ناچیزی با سایر رقبا دارد.
شاگردان دراگان اسکوچیچ در طول شش بازی، شش گل وارد دروازه رقبا کرده‌اند و سه مرتبه دروازه خودی را باز شده دیده‌اند. عجیب اینجاست که عنوان بهترین خط حمله و بدترین خط دفاع به طور همزمان متعلق به تیم استقلال است که با هفت امتیاز در جایگاه هشتم جدول قرار گرفته و ساپینتو به هر ریسمانی چنگ می‌زند تا تیمش از این وضعیت بحرانی هرچه زودتر خارج شود اما انگار آبی‌ها در کسب دومین برد طلسم شده‌اند.
شرایط پرسپولیس همانند استقلال آنچنان تعریف خاصی ندارد و فرق تیم هاشمیان با آبی‌های پایتخت در یک امتیاز بیشتر و یک رده بالاتر نسبت به تیم ریکاردو ساپینتو مشاهده می‌شود.سپاهان هم که تا به این هفته تعداد باخت‌هایش از بردهایش بیشتر است، به درستی نتوانسته انتظارات و توقعات طرفداران خود را برآورده سازد و محرم نویدکیا بدجوری در یک بن‌بست تاکتیکی گیر افتاده و مشکلات تیم او در بخش هجومی تمامی ندارد و انگار درست شدنی نیست.
به جز چهار ضلع قدرت همیشگی لیگ برتر، سایر تیم‌ها در وضعیت آنچنان فوق‌العاده‌ای به سر نمی‌برند و با وجود این اوصاف، تشخیص اینکه چه تیمی در اتمام لیگ بیست و پنجم به مقام قهرمانی می‌رسد، سخت و تقریباً نشدنی است. تا قبل از شروع این دوره لیگ، اکثر طرفداران و اهالی فوتبال پیش‌بینی می‌کردند که با توجه به خرید و بریز و بپاش مدعیان در بازار نقل و انتقالات تابستانه و حضور برخی ستارگان سابق فوتبال اروپا و بازیکنان باکیفیت اروپایی،شاهد رقابتی جذاب،پویا،نفسگیر و البته پر گل و تماشاگرپسند باشند. اما در واقعیت چنین اتفاقی نه تنها رخ نداد؛ بلکه تا به این لحظه همه اتفاقات به شکلی معکوس و عجیب و باورنکردنی پیش رفته است.
پر بیراه نگفته‌ایم که امسال نظاره‌گر یکی از کسل کننده‌ترین،ضعیف‌ترین و بی کیفیت‌ترین لیگ‌های ادوار تاریخ لیگ برتر از حیث تاکتیکی و فنی هستیم. از چهل و هشت دیداری که از هفته اول تا پایان هفته ششم برگزار شده، ده بازی با نتیجه بدون گل به اتمام رسیده و چنین آماری نشان می‌دهد که چرا کیفیت تاکتیکی اکثر تیم‌های لیگ برتری علی الخصوص در فاز هجومی تا این حد ضعیف و ناامید کننده است.
وضعیت فعلی تیم‌های لیگ حتی در قیاس با تیم‌های لیگ حرفه‌ای عربستان و ستارگان قطر هم عجیب و در عین حال خنده‌دار به نظر می‌آید و به این نکته باید اذعان داشت که در چند سال اخیر، لیگ برتر ایران در مقام مقایسه با لیگ‌های حاشیه خلیج فارس،واقعا حرف خاصی برای گفتن نداشته و ندارد. چنین آمار و ارقامی در سال منتهی به جام جهانی، اصلا و ابدا خوب و ایده‌آل نیست و اولین تیمی که از وجود این شرایط به طور کامل ضرر می‌بیند،تیم ملی فوتبال ایران است که تورنمنت بسیار دشواری به مثابه جام جهانی انتظار قلعه‌نویی و شاگردانش را می‌کشد.
به نظر می‌رسد امسال با توجه به اوضاع نه چندان مساعد مدعیان،رقابت اصلی بر سر قهرمان نشدن است و فعلاً تیمی در حد و اندازه یک مدعی مقتدر ظاهر نشده و از همه مهم‌تر نشان نداده که به دنبال فتح لیگ بیست و پنجم باشد.
