به گزارش مشرق؛ اواخر سال ۱۴۰۱ بود که مسوولان وقت دانشگاه تهران اولین دانشکده بیوتکنولوژی کشور را افتتاح کردند. قراربود این دانشکده ۲۰ سال پس از تشکیل گروه بیوتکنولوژی دانشگاه تهران مقدمه‌ای بر ارتقاء گروه و نقطه امیدی برای پژوهشگران این حوزه راهبردی تبدیل شود.
همان زمان و پس از افتتاح ساختمان دانشکده، از طرف مسوولان دانشگاه ادعا شده بود که ساختمان دانشکده بیوتکنولوژی با تغییرات اساسی و نوسازی به این گروه اختصاص داده شده است.
اما پس‌از استقرار پژوهشگران و دانشجویان نخبه گروه بیوتکنولوژی مشخص شد که ساختمان افتتاح‌شده، ملکی فرسوده با شرایط نامناسب از حیث امکانات آزمایشگاهی و حتی فاقد استانداردهای اولیه آموزشی است.
وضعیت این ساختمان نیمه‌مخروبه و فرسوده به حدی اسف‌بار بود که بارها مورد اعتراض نخبگان و پژوهشگران حوزه بیوتکنولوژی مستقر در این دانشکده قرار گرفت.
حالا بعد از گذشت ۴ سال از افتتاح یک ساختمان فرسوده و بدون امکانات مناسب در حد و اندازه رشته مهم بیوتکنولوژی، اتفاق عجیب‌تری نیز در حال رخ دادن است؛ قرار است در حالی که همچنان کلاس و محیط کافی آموزشی و آزمایشگاهی برای دانشجویان نخبه بیوتکنولوژی در این دانشکده وجود ندارد، یک رشته غیرمرتبط با بیوتکنولوژی (از زیرمجموعه متالورژی) نیز در این ساختمان فرسوده ادغام شود.
این تصمیم عجیب در حالی از سوی ریاست دانشکدگان علوم دانشگاه تهران گرفته شده است که هم اکنون با حضور دانشجویان زیست‌مواد (از زیرمجموعه غیرمرتبط دانشکدگان فنی) کمبود کلاس و فضای آموزشی، روند فعالیت عادی دانشکده را با مشکلاتی بیش از گذشته مواجه کرده است.
حالا با دخالت دکتر نیلی محمودآبادی (رییس دانشگاه تهران در دولت روحانی و از متنفذین گروه متالورژی) که گفته می‌شود پشت صحنه این تغییرات قرار دارد، عملا گروه بیوتکنولوژی با حضور دهها نخبه و دارندکان مدال طلای المپیادهای داخلی و بین‌المللی که همواره در معرض جذب از طرف دانشگاها و موسسات علمی خارجی هستند، در خطر فروپاشی قرار گرفته است.
به نظر می‌رسد در صورت ادامه بی‌توجهی مسوولان دانشگاه تهران و تصمیمات بدون پشتوانه در اتاق‌های در بسته مدیران، در آینده نه چندان دور با خطر مهاجرت بخش زیادی از نخبگان رشته فوق‌حساس بیوتکنولوژی به خارج از کشور مواجه خواهیم شد.
