حجت‌الاسلام والمسلمین علی حقیقت‌جو در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به جایگاه ویژه‌ی روز جمعه در فرهنگ انتظار اظهار کرد: جمعه روز عهد، روز امید و روز بازگشت دل‌ها به امامی است که حضورش در جهان جاری است؛ روزی که مؤمن با دعا، تفکر و عمل، پیوند قلبی خود با حضرت ولی‌عصر (عج) را تازه می‌کند.
وی افزود: در روایات معتبر آمده است که ظهور حضرت مهدی (عج) در روز جمعه اتفاق خواهد افتاد و همین مسئله، روحی تازه در این روز دمیده است.
این کارشناس مهدویت خاطرنشان کرد: جمعه برای مؤمنان تنها پایان یک هفته کاری نیست، بلکه آغاز نگاه تازه‌ای به زندگی است؛ روزی برای پالایش، امید و بازخوانی ایمان در مسیر عهدی که با امام غایب بسته‌ایم.
حقیقت‌جو با تأکید بر اینکه انتظار در فرهنگ شیعی به معنای سکون و بی‌عملی نیست، افزود: منتظر واقعی کسی است که هر روز خود را فرصتی برای آمادگی ظهور می‌داند. انتظار تنها نشستن و دعا کردن نیست، بلکه نوعی «حرکت بیدار» است.
وی عنوان کرد: همان‌گونه که امامان ما فرموده‌اند: «بهترین عملِ مؤمن در دوران غیبت، انتظارِ فرج است.» این انتظار یعنی ساختن جامعه‌ای بر پایه‌ی صداقت، عدالت، و یاری مظلومان.
حجت‌الاسلام والمسلمین حقیقت‌جو ادامه داد: مؤمنان باید بدانند که انتظار فرج، مسئولیت‌آفرین است. کسی که منتظر است نمی‌تواند نسبت به ظلم، فساد و بی‌عدالتی بی‌تفاوت باشد. هر کار نیک، هر رفتار درست و هر اقدام در جهت اصلاح جامعه، گامی است در مسیر ظهور. امام زمان (عج) جامعه‌ای را می‌خواهد که بستر عدالت و رشد معنوی در آن فراهم شده باشد.
این کارشناس مهدویت درباره‌ی اعمال ویژه‌ی روز جمعه گفت: جمعه روز ذکر و دعاست. در احادیث آمده خواندن «دعای ندبه»، «دعای فرج»، «دعای عهد»، غسل جمعه و صدقه دادن از مهم‌ترین اعمال این روز است.
وی عنوان کرد: همچنین در این روز، توصیه شده مؤمنان برای امام عصر (عج) صلوات بفرستند، درود قلبی بفرستند و لحظه‌ای به این بیندیشند که اگر امروز ندای ظهور بلند شود، چه جایگاهی دارند و آیا آماده‌ی یاری هستند یا نه؟
وی افزود: حضور قلب در دعاهای جمعه، انسان را از غفلت روزمره بیرون می‌برد. هر ذکر فرج، در حقیقت یادآوری «مسئولیت مؤمن» در عصر غیبت است؛ این دعاها نه فقط برای طلب ظهور، که برای زنده نگه داشتن روح امید و تعهد در قلب انسان است.
حقیقت‌جو با اشاره به نقش نسل جوان در گسترش فرهنگ انتظار گفت: جوانِ منتظر باید اهل اندیشه و عمل باشد؛ باید امید را در دل جامعه زنده نگه دارد. در دنیایی که گاه ناامیدی و اضطراب بر انسان سایه می‌اندازد، یاد حضرت ولی‌عصر (عج) چراغی است برای دل‌های روشن. ایمان به امام زمان (عج) یعنی باور به استمرار لطف الهی و یقین به اینکه هیچ ظلم و تاریکی همیشگی نیست.
وی ادامه داد: انتظار، مکتب عمل است. اگر مؤمنان فرهنگ انتظار را درست بشناسند، جامعه به سکون نمی‌گراید بلکه به تحرک، کار و امید روی می‌آورد. همانطور که دعاهای روز جمعه به ما می‌آموزند، مؤمنِ منتظر باید در مسیر اصلاح نفس، خدمت به مردم و تقویت ایمان گام بردارد تا زمینه‌ساز ظهور شود.
این استاد حوزه در بخش پایانی گفتگو خاطرنشان کرد: امروز که جمعه است، باید لحظه‌ای با خویشتن خلوت کنیم و از خود بپرسیم: «آیا من آماده‌ام اگر ندای فرج طنین‌انداز شود؟» همین پرسش، جوهره‌ی انتظار است. دعا و حرکت باید در کنار هم باشد تا انسانِ مؤمن به معنای واقعی منتظرِ تحقق وعده‌ی بزرگ الهی باشد.
وی در پایان یادآور شد: ذکر شریف «اللهم عجّل لولیک الفرج» را با حضور قلب تکرار کنیم، نه فقط با زبان، بلکه با نیتِ عمل به انصاف، عدالت، صداقت و ایمان؛ که این‌ها همان آمادگی‌های ظهورند. جمعه روز تجدید عهد با امام و نشانه‌ی پیوند همیشگی دل‌های مؤمن با آسمان است.
گفتنی است؛ جمعه آرام‌آرام رو به پایان می‌رود، اما روح جمعه در دل مؤمنان باقی می‌ماند؛ روحی آکنده از امید، عهد و انتظار. هر دعایی که امروز زمزمه شد، هر قطره اشکی که از شوق ظهور جاری گردید، نشان از حیاتِ ایمان در قلب انسان‌های منتظر دارد. انتظار فرج نه رؤیایی دور، که واقعیتی زنده در جان جامعه‌ی مؤمن است؛ پیامی از پایداری، اصلاح، و امید.
در پایان یک روز پر از دعا و دلدادگی، شاید تنها چیزی که بر زبان و دل باقی می‌ماند همان جمله‌ی آشنا باشد:
«اللهم عجّل لولیک الفرج» — ندایی که مرز میان زمین و آسمان را روشن می‌کند و جمعه را از دیگر روزها جدا می‌سازد.
تا جمعه‌ی بعد، این امید زنده می‌ماند؛ امید به روزی که جهان از عدالتِ مهدوی لبریز شود و انسان، طعم واقعی فرج را در آرامش و روشنیِ صبحِ ظهور بچشد.
