به گزارش اقتصادنیوز به نقل از فارس، درحالی آیفون ۱۷ با قیمت حدود ۳۴۰ میلیونی در سایت‌های ایرانی عرضه شده است که همچنان دوستداران این برند برای داشتن آن وام می‌گیرند و دارایی می‌فروشند.
تمامی آیفون ۱۷ های دیجی‌کالا در کمتر از چند ساعت بعد از شروع فروش فروخته شد! در حالی‌که همین مدل آیفون در آمریکا حدود ۱۲۶ میلیون تومان قیمت دارد، در ایران بهای آن بین ۲۹۵ تا ۳۴۰ میلیون تومان می‌رسد. با توجه به متوسط حقوق ماهانه ۲۰ میلیون تومانی در ایران، خرید این گوشی نیازمند پس‌انداز بیش از ۱۵ ماه حقوق است.
شرکت اپل طبق روال هر سال، امسال نیز در اواخر شهریور از نسل جدید گوشی‌های خود، آیفون ۱۷، رونمایی کرد. عرضه جهانی این مدل از ۲۸ شهریور آغاز شده و کمتر از ۲۰ روز بعد، روند تجاری واردات آن به ایران نیز آغاز شده است و همانند سال‌های گذشته، ورود این مدل نیز با قیمت‌های نجومی و هزینه بالای رجیستری همراه است.
با وجود این، بسیاری برای خرید آیفون وام می‌گیرند یا دارایی‌های خود را می‌فروشند، حتی زمانی که این گوشی هیچ تناسبی با وضعیت اقتصادی یا سبک زندگی‌شان ندارد. پیش‌تر نیز در فضای مجازی، شوخی‌هایی مانند «فروش کلیه برای خرید آیفون» دست به دست می‌شد تا وسعت این اشتیاق و فشار اجتماعی را نشان دهد.
«تب آیفونیسم» در ایران بازتابی از میل به تمایز و نمایش منزلت اجتماعی است. آیفون در ذهن بسیاری از ایرانی‌ها نماد طبقه بالا و زندگی مرفه است و خرید آن، حتی به قیمت قرض یا فروش دارایی، تلاشی برای جبران احساس فرودستی محسوب می‌شود. بر اساس نظریه مصرف نمایشی تورستن وبلن، این نوع خرید بیش از آن‌که از نیاز واقعی ناشی شود، ناشی از تمایل به تفاخر و پیوستن به فرهنگ جهانی است.
امان‌الله قرایی‌مقدم، جامعه‌شناس، مصرف‌گرایی را پدیده‌ای چندبعدی می‌داند و معتقد است اگر مصرف بر پایه استفاده از تولیدات داخلی باشد، نه‌تنها زیان‌بار نیست بلکه موجب رونق اقتصاد و کاهش بیکاری و تورم می‌شود؛ اما گرایش به کالاهای خارجی را عامل آسیب به اقتصاد و فرهنگ ملی می‌داند.در مقابل، نسیم نوری، روان‌شناس، ریشه مصرف‌گرایی را در فشارهای اجتماعی و ویژگی‌های فردی می‌بیند و می‌گوید چشم‌وهم‌چشمی، برتری‌طلبی و نمایش ظواهر باعث گرایش افراد به مصرف‌گرایی می‌شود. در واقع، حتی اگر کالا داخلی باشد، تا زمانی که انگیزه مصرف «نمایش و رقابت» باشد، مصرف‌گرایی ادامه دارد.
مجید صفارنیا، روان‌شناس اجتماعی، معتقد است همه ما در شکل‌گیری این پدیده سهم داریم و مصرف‌گرایی در کشور به یک فرهنگ تبدیل شده که معیار ارزش و منزلت اجتماعی را داشتن بیشتر می‌داند. راه نجات از این وضعیت را فرهنگ‌سازی است. او از رسانه‌ها می‌خواهد درباره باورهای غلط مصرف‌گرایی روشنگری کنند و پیشنهاد می‌دهد کمپین‌هایی مانند «نه به مصرف‌گرایی» راه‌اندازی شود. به گفته او، باید آموخت از داشته‌ها به اندازه نیاز استفاده کنیم و زمان ارزشمند خود را به جای چشم‌وهم‌چشمی و فخر‌فروشی، صرف عشق، یادگیری و ارتباط با خانواده کنیم.
