تابناک: اگر این روزها صدایی مردم کمی رساتر شده، به طور یقین کارکرد رسانه است؛ به ویژه فضای آزادی که با شبکههای اجتماعی ایجاد شده و مردم میتوانند صدای خودشان را به گوش مخاطب برسانند. با این حال راه اندازی کارزارهایی که شاید در گذشتهای نه چندان دور «طومار» نامیده میشد، اقدامی فعالانهتر، سریعتر و به روزتر است که از مدتها پیش همهگیری پیدا کرد.
در این روزها که وضعیت فوتبال ایران چندان روی روال نیست، وضعیت ورزشگاهها نابهسامان است، لیگ برتر چندان جوش و خروش ندارد، مشکلات داوری شدت گرفته و نتایج تیم ملی هم چنگی به دل نمیزند، مردمی که دلبسته فوتبال هستند، میخواهند به شکلی صدای خود را به گوش برسانند. شاید در گذشته حضور در ورزشگاهها و سر دادن شعار از روی سکوها یکی از این راهها بود، اما مدتی است که ورزشگاه آزادی که برای این اقدام ویژهتر به نظر میرسید در دسترس نیست و تیم ملی هم مسابقات دوستانه خود را در ایران برگزار میکند.
حالا کارزاری به راه افتاده که عنوان آن «درخواست اخراج قلعهنویی از سمت سرمربیگری تیم ملی ایران» است و بیش از ۴۵ هزار نفر این درخواست را امضا کردهاند. به طور ویژه بسیاری از رسانهها و کارشناسان فوتبال هم معتقدند که تیم ملی فوتبال ایران با هدایت امیر قلعهنویی آیندهای ندارد و حتی شاید در جام جهانی پیشرو هم با این شرایط ناکامی به بار بیاید. این درخواست میتواند با شرایط فعلی حتی از سوی فدراسیون فوتبال عملیاتی شود، اما باید این اراده را هم در فدراسیون مشاهده کرد. در حالی که مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال پیش از این چندین مرتبه تکرار کرده است که تیم ملی با امیر قلعهنویی راهی جام جهانی میشود.
کارزار دیگری که البته درخواستی رادیکالتر به نظر میرسد با عنوان «درخواست منحل کردن فوتبال ایران برای همیشه» در حال جمعآوری امضای دیجیتال است. انحلال فوتبال آن هم برای همیشه، اتفاقی نیست که شدنی باشد، اما احتمالاً تهیه و امضا کنندگان این درخواست به نوعی ماجرای «به مرگ گرفتن و به تب راضی شدن» را در پیش گرفتهاند. این موضوع را میتوان از تاریخ پایان کارزار هم متوجه شد که تهیه کنندگان تاریخ پایان آن را ۳۱ تیرماه سال ۱۷۳۵ (۳۳۱ سال دیگر) تعیین کردهاند تا مشخص شود خودشان هم باور دارند که این اتفاق شدنی نیست. با این حال درخواستی نشدنی را مطرح کردهاند تا بلکه صدایشان به گوش کسی برسد و به وضعیت نابهسامان فوتبال رسیدگی اساسی شود.