هادی چوپان ، قهرمان نامدار مستر المپیا و ملقب به «گرگ پارسی»، در گفتگویی صریح و احساسی، پرده از دوران سخت نوجوانی و ابتدای مسیر قهرمانی‌اش برداشت. چوپان با بیان اینکه در سن 15-16 سالگی همزمان با شروع ورزش، به کارگری و گچ‌کاری مشغول بوده، از عمق فقر و سختی زندگی خانوادگی خود سخن گفت. او اشاره کرد که در یک خانواده فقیر، به همراه شش برادر و یک خواهر، در یک خانه اجاره‌ای کوچک زندگی می‌کردند و او حتی آرزوی داشتن یک دوچرخه و یک کیف مدرسه را به دل داشت و کتاب‌هایش را با کش به مدرسه می‌برد.

نکته تکان‌دهنده صحبت‌های چوپان، حقوق ناچیز 15 هزار تومانی در آن زمان و شرایط دشوار کاری بود که باعث می‌شد دست‌هایش اثرات گچ‌کاری و کار فیزیکی را داشته باشد. وی با بغض تعریف کرد که چگونه در باشگاه، در مقابل کسانی که او را به خاطر کارگری قضاوت می‌کردند و می‌گفتند: «تو اصلاً آدم نیستی که این همه وزنه می‌زنی و صبح سر کار می‌روی و عصر می‌آیی باشگاه»، ایستادگی کرده است. حتی مربی‌اش به او می‌گفت که «چرا اینقدر خاک و خُلی می‌آیی؟» و درخواست می‌کرد برای مسابقه فُرم بگیرد. چوپان تلخی آن روزها را با افتخار استقبال مردم شیراز پس از قهرمانی جهان مقایسه کرد؛ استقبالی که در تضاد کامل با روزهایی بود که صبح سر ساختمان کار می‌کرد و صاحبکارش در آپارتمان برای او بنر «قهرمان جهان» نصب می‌کرد. روایت هادی چوپان تصویری روشن از پشتکار بی‌نظیر، درد، و سختی مسیر قهرمانی را ترسیم می‌کند.

منبع: ساعدنیوز