عصر ایران ؛ علی خیرآبادی - پس از هفته‌های پرتنش و نتایج پرنوسان، استقلال حالا در موقعیتی قرار گرفته که می‌تواند روند خود را بازتعریف کند. فیفادی مهرماه، در میانه فصلی فشرده و غیرقابل‌پیش‌بینی، فرصتی فراهم کرده تا آبی‌پوشان نه‌تنها از نظر فنی، بلکه از نظر ذهنی و روانی نیز خود را بازسازی کنند. در شرایطی که انتقادات از عملکرد تیم و کادر فنی در هفته‌های اخیر شدت گرفته بود، این وقفه زمانی می‌تواند نقطه آغاز دورانی تازه برای ریکاردو ساپینتو و شاگردانش باشد.
دیدار اخیر استقلال برابر چادرملو، اگرچه با تساوی به پایان رسید، اما در بطن خود نشانه‌هایی از تغییر را به همراه داشت. تیمی که در نیمه نخست بی‌برنامه و پراکنده به نظر می‌رسید، در نیمه دوم توانست با بازسازی ذهنی در زمین بماند و از شکست فرار کند. برای ساپینتو، این بازی چیزی فراتر از نود دقیقه فوتبال بود؛ فرصتی برای دیدن واقعیت تیم از پشت شیشه‌ای شفاف، جایی که عملکرد بازیکنان بدون واسطه و توجیه، در برابر چشمانش قرار گرفت.
این تساوی نه تنها مانع از سقوط روحی استقلال شد، بلکه فضای ملتهب پیرامون تیم را تا حدی آرام کرد. سرمربی پرتغالی در روزهایی که فشار هواداران و مدیران بر دوشش سنگینی می‌کرد، دوباره موفق شد حمایت نسبی مجموعه را به دست آورد. اگرچه هنوز تا بازگشت کامل اعتماد فاصله زیادی باقی مانده، اما برای تیمی که در هفته‌های اخیر در آستانه ازهم‌پاشی قرار داشت، همین حفظ توازن نیز دستاورد مهمی محسوب می‌شود.
در پایان، استقلال در آستانه مرحله‌ای حساس از فصل ایستاده است. فیفادی فعلی برای این تیم چیزی بیش از یک استراحت ساده است؛ فرصتی است برای بازتنظیم یک سیستم پیچیده که در ماه‌های اخیر دچار اختلال شده بود. ساپینتو اکنون در شرایطی قرار دارد که می‌تواند سرنوشت خود و تیمش را دوباره بنویسد.
اگر از این فرصت به درستی استفاده کند، شاید استقلالِ پس از وقفه، تیمی متفاوت و دوباره مدعی باشد. اما اگر این مقطع نیز با بی‌نظمی یا بی‌انگیزگی از دست برود، ممکن است همه چیز به نقطه آغاز بازگردد؛ جایی پشت شیشه‌های اتاق VIP ورزشگاه، که در آن فقط می‌توان نظاره‌گر بود، نه بازیگر.
در نهایت، استقلال امروز بیش از هر چیز به تصمیمی روشن نیاز دارد؛ تصمیمی برای تغییر، برای آرامش و برای بازگشت. فوتبال، مثل زندگی، اشتباهات تکراری را نمی بخشد.
