این بازیگر و کارگردان که مهمان افتخاری جشنواره فیلم لومیر امسال در لیون است، در این مراسم با سخنانی احساسی درباره دوستش جک نیکلسون که بازیگر نقش اول فیلم است، به تحسین وی پرداخت. او گفت: امشب اسم خودم را زیاد شنیدم. اما مشکلی نبود چون می‌دانستم «آشیانه فاخته» قرار است نمایش داده شود و شکی نبود که تحت این شرایط می‌توانم فروتنی لازم را به دست آورم، چون یکی از لحظات بزرگ و جادویی زندگی من در سینما، اولین باری بود که جک نیکلسون را در فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» ساخته میلوش فورمن دیدم.

واقعا مفتخرم که توانستم دو بار با جک کار کنم؛ با دو فیلم «قول» و «نگهبان عبور». او فرشته روی شانه‌های من بود و هنوز هم نمی‌توانم این تاثیر را فراموش کنم، هنوز هم نمی‌توانم تصور کنم که مک‌مورفی (شخصیت نیکلسون در «دیوانه از قفس پرید») با من همکاری کرده باشد.

شان پن خطاب به جمعیت ۵ هزار نفری که در سالن تونی گارنیه لیون گرد آمده بودند، از اولین تجربه تماشای فیلم و از زمانی گفت که فیلم سال ۱۹۷۵در لس آنجلس اکران شد و او که نوجوان بود، به تماشایش نشست. وی گفت: یک سینمای کوچک کنار ساحل لس‌آنجلس بود که من آنجا می‌رفتم. در آن زمان، در اواخر دهه ۷۰ هر فیلمی که اکران می‌شد، نوعی رویداد بود. اما امروز برای به اشتراک گذاشتن این فیلم با یک نوجوان ۱۶یا ۱۷ساله تردید نمی‌کنم، زیرا حتی کسانی که حوصله زیادی ندارند هم بلافاصله جذب آن خواهند شد. پن در پاسخ به پرسش تیری فرمو مدیر جشنواره لومیر و رئیس جشنواره کن، مبنی بر اینکه آیا هنوز هم می‌توان فیلم‌هایی مانند «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» ساخت؟ گفت: من مدت‌هاست که دارم از مسیری که سینما به آن سمت رفته انتقاد می‌کنم، اما چیزهایی اتفاق می‌افتد که نمی‌شود نادیده گرفت.

دو فیلم من اینجا در جشنواره امسال به اشتراک گذاشته می‌شود؛ «ماناس» و «ارزش احساسی». وقتی می‌بینی که یک کارگردان مستقل هنوز چه کارهایی می‌کند، باید همه شکایت‌ها را نادیده بگیری و باور کنی همه چیز هنوز هم ممکن است. علاوه بر پن و کوپر، شو کی بازیگر و فیلمساز تایوانی، تراویس نایت رئیس استودیو لایکا، کوستا گاوراس، والریا گولینو، دومینیک بلان برنده ۳ جایزه سزار و برتراند بونلو از چهره‌های سینمای فرانسه نیز روی سن مراسم فیلم میلوش فورمن حضور یافتند.