به گزارش همشهری‌آنلاین، آنچه این عبور عظیم را ممکن می‌سازد، تنها یک شیار مستقیم میان دو اقیانوس نیست. این معبر آبی باید بر دو مانع طبیعی غلبه می‌کرد: نخست، اختلاف ارتفاع میان سطح اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام و دوم، ناهمواری‌های داخلی پاناما که بخش‌هایی از آن بالاتر از سطح دریا قرار دارد.

همین ویژگی‌های جغرافیایی به خلق سازوکاری بی‌نظیر از مهندسی قرن بیستم منجر شد: قفل‌های کانال پاناما. این قفل‌ها که نقشی شبیه آسانسورهای آبی عظیم‌الجثه دارند، کشتی‌هایی با وزن هزاران تن را بالا می‌کشند یا پایین می‌آورند تا بر اختلاف ۲۶ متری ارتفاع دو سوی کانال غلبه کنند.