به گزارش فوتبال 360، فوتبال ایران این روزها بیش از هر برهه دیگری، اسیر نداشتن امکانات و زیرساخت مناسب است. در همین لیگ 25، چندین تیم به دلیل آنکه الزامات لازم برای استانداردسازی ورزشگاه را فراهم نکرده به مشکل برخورده، چند باشگاه کلا ورزشگاه آماده‌ای برای میزبانی ندارند و یکی-دو باشگاه دیگر هم با مشکل جدی برای ترمیم یا تعویض چمن ورزشگاه مواجه شده‌اند. به غیر از این موارد، 2 باشگاه بزرگ تهران هم به دلیل از دسترس خارج شدن ورزشگاه آزادی، آواره شده و در قلعه‌حسن‌خان از رقبا پذیرایی می‌کنند.
ورزشگاه آزادی که میزبان بازی‌های تیم ملی، استقلال و پرسپولیس است، چندین سال است که به دلیل تعمیر، نوسازی و یا بازسازی، به طور 100 درصدی در دسترس نیست. اگرچه تا فصل گذشته می‌شد به صورت مقطعی از این ورزشگاه استفاده کرد ولی تاخیر چندباره در روند بازسازی، به طور کلی این ورزشگاه را از دسترس خارج کرده است.
آن‌طور که مسئولان مربوطه می‌گویند، آزادی انتهای سال 1405 در دسترس خواهد بود؛ تازه به شرط آنکه وقفه‌ای در این مسیر به وجود نیاید.
به این ترتیب، بین‌المللی‌ترین ورزشگاه ایران از مدار خارج شده و دیگر ورزشگاه‌های موجود هم خالی از اشکال نیست؛ هرچند که در این بین، ورزشگاه لوکس مشهد هم وجود دارد که مسئولان سیاسی – اجتماعی شهر، علاقه چندانی به میزبانی نداشته و در نتیجه تا به الان این ورزشگاه بدون استفاده باقی مانده است.
مورد بازسازی ورزشگاه آزادی تبدیل به سوژه‌ای عجیب شده است. بیش از 2 سال پیش، عنوان شد که قرارگاه خاتم با ارزشی نزدیک به 1900 میلیارد تومان، بازسازی، تعمیرات و نوسازی این ورزشگاه را به عهده گرفته. آن روزها صحبت از این بود که احتمالا پس از 5 ماه این ورزشگاه آماده خواهد شد.
گذر زمان ولی نشان داد که این تخمین، رویایی است و حالا بیش از 2 سال است که پروژه بازسازی آزادی به پایان نرسیده. نکته مهم ولی اینجاست که بودجه اولیه کم‌وبیش 2 برابر شده؛ یعنی در قرارداد جدیدتر عنوان شده که این پروزه 3260 میلیارد تومان هزینه خواهد داشت.
البته از آنجا که پایه ریالی این قرارداد ارتباط مستقیمی با نوسان ارز دارد، مسئولان دیگر خیال خود را راحت کرده و می‌گویند هزینه بازسازی آزادی 32 میلیون دلار، هزینه دارد. ظاهرا بخش مهمی از این بودجه تا به الان فراهم شده و روند بازسازی در این ورزشگاه ادامه دارد.
باوجود این و با توجه به تجربه یکی 2 سال اخیر، بعید نیست که این بودجه دوباره نیاز به افزایش پیدا کرده و به مرز 40 میلیون دلار هم برسد! اینجا دیگر موضوع به این سادگی‌ها نخواهد بود چراکه هزینه هنگفتی برای بازسازی این ورزشگاه پیر درنظر گرفته شده و انتظار عمومی، خروجی‌ای در حد استانداردهای بین‌المللی است.
پیش از اینکه بازسازی آزادی در دستور کار قرار بگیرد، این شایعه رواج پیدا کرد که ممکن است ورزشگاه جدید و کوچکتری به جای آزادی ساخته شود. آن روزها اگرچه شور زیادی به راه افتاده بود ولی در چشم بهم‌زدنی این پروژه از روی میز برداشته شد و بازسازی آزادی جایش را گرفت.
در این گیرودار اما پرسش اصلی این است که هزینه ساخت یک ورزشگاه کوچکتر در تهران چقدر می‌شود؟ بررسی نمونه‌های مشابه در سراسر دنیا نشان می‌دهد که ساختن یک ورزشگاه جدید، بستگی به مساحت، گنجایش و سایر موارد از 60 میلیون دلار تا بیش از هزار میلیون دلار می‌تواند هزینه داشته باشد.
با این حال، پاسخ معقول‌تر را می‌شود از اظهارات تازه علی تاجرنیا، سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال یافت. او گفته که مالک باشگاه استقلال برای ساختن یک ورزشگاه اختصاصی مصمم است و برآوردها نشان داده برای ساختن یک ورزشگاه 50 هزار نفری، چیزی نزدیک به 150 میلیون دلار نیاز است؛ یعنی تقریبا 4.5 برابر پولی که برای بازسازی آزادی درنظر گرفته شده. البته که اگر گنجایش این ورزشگاه پایین‌تر بیاید، طبیعتا قیمت کمتری هم خواهد برد.
حالا این دیگر نیاز به بررسی‌های تخصصی‌تر دارد که آیا به جای بازسازی ورزشگاه پیر آزادی که شاید پس از یک چرخه دیگر، باز هم نیاز به بازسازی پیدا کند، بهتر نبود از ابتدا به فکر ساختن یک ورزشگاه کوچکتر می‌افتادند؟ اگر چنین می‌شد علاوه بر داشتن زمان کافی برای بازسازی آزادی، با انجام بازی‌های کمتر، عمر مفید ورزشگاه آزادی بیشتر و بیشتر می‌شد و در کنارش خبری هم از آبروریزی‌های بین‌المللی دیگری نبود. البته که مسئله اصلی شاید همان همیشگی باشد که برای ساختن ورزشگاه پول نیست ولی...
