مارپیچ بزرگ، درخشان و زیبای مسیه 106 بر این منظره کیهانی حکم‌رانی می‌کند. تلسکوپی با میدان دیدی به عرض دو درجه به‌صورت فلکی سگان شکاری در نزدیکی دب اکبر می‌نگرد.
M106 که با نام NGC 4258 نیز شناخته می‌شود، حدود 80,000 سال نوری عرض دارد. فاصله آن از زمین 23.5 میلیون سال نوری است و بزرگ‌ترین عضو گروه کهکشان Canes II است.
برای یک کهکشان دور، فاصله تا مسیه 106 تا حدی به این دلیل شناخته شده است که می‌توان مستقیماً با ردیابی یا انتشار لیزر مایکروویو آن را اندازه‌گیری کرد.
انتشار مایکروویو بسیار نادر است، اما به‌طور طبیعی رخ می‌دهد. این تابش توسط مولکول‌های آب در ابرهای مولکولی که به دور هسته فعال کهکشانی آن می‌چرخند، تولید می‌شود.
یکی دیگر از کهکشان‌های مارپیچی برجسته در تصویر، که تقریباً به‌صورت لبه‌ای دیده می‌شود، NGC 4217 در زیر و سمت راست M106 است. فاصله تا NGC 4217 حدود 60 میلیون سال نوری تخمین زده می‌شود، اما ستاره‌های پرگاز درخشان در پیش‌زمینه، در داخل کهکشان راه شیری ما زیاد هستند.
