نشست کمیسیون استاندارد، محیط‌‌‌زیست، توسعه پایدار و آب اتاق ایران با موضوع «واکنش جهانی تغییرات اقلیمی و آینده توسعه پایدار ایران» برگزار شد. در ابتدای این نشست، شهریار عامری، متخصص اقلیم‌‌‌شناسی در مورد تغییرات اقلیمی گزارشی با عنوان «تغییرات اقلیمی، از توهم تا حقیقت و از توطئه تا گذار» ارائه کرد. او عنوان کرد: تغییرات اقلیمی و واکنش‌‌‌ها به آن از منظر سه‌دسته از افراد جامعه قابل‌‌‌بررسی است: اول ناباوران به تغییرات اقلیمی و تاثیرات آن بر جهان و مردم که شامل توده مردم، سیاستمداران و جامعه علمی هستند؛ دوم ساختار سازمانی و دلایل علمی در اثبات نظریه‌‌‌های تغییرات اقلیمی و سوم چرخش و اقبال عمومی به نظریه تغییرات اقلیمی که از منظر سیاستمداران، بازار سرمایه و تشکل‌های مردمی و مردم عادی قابل‌‌‌بررسی است. او ادامه داد: ناباوران سه‌دسته توده مردم، سیاستمداران و جامعه علمی یا دانشمندان هستند؛ توده‌‌‌های مردم معتقدند تمام نظریه‌‌‌های مرتبط با تغییرات اقلیمی یا توطئه و فریب است یا ترجیح می‌دهند نسبت به تمام اتفاقات ناشی از این پدیده زیست‌‌‌محیطی بی‌‌‌توجه و بی‌‌‌خیال باشند.
سیاستمداران نیز معتقدند تغییرات اقلیمی درازمدت است و مدت مدیریت سیاستمداران کوتاه، بنابراین بهتر است در این زمینه دغدغه‌‌‌مند نباشند، از طرفی عده‌‌‌ای از آنان کربن‌‌‌زدایی را تهدیدی برای صنعت و اقتصاد می‌‌‌دانند. او ادامه داد: در مورد ناباوران جامعه علمی، در سپتامبر سال گذشته سندی به امضای ۱۶۰۹ دانشمند و مهندس در رشته‌‌‌های زمین‌‌‌شناسی، اقیانوس‌‌‌شناسی، آب‌‌‌وهوا و... ازجمله دو دریافت‌‌‌کننده جایزه نوبل منتشر شد، مبنی بر اینکه هیچ مشکل جدی درباره تغییرات اقلیمی وجود ندارد. آنها معتقدند که تغییرات آب‌‌‌وهوایی در دوره‌‌‌های مختلف اتفاق افتاده و می‌‌‌افتد و اکسید کربن غذای طبیعت است نه یک آلوده‌‌‌کننده.
همچنین معتقد هستند هیچ داده آماری دقیق و قابل‌‌‌اعتمادی وجود ندارد که ثابت کند فجایع محیط‌‌‌زیستی نظیر توفان‌‌‌ها، خشکسالی، سیل و... رابطه مستقیمی با میزان اکسید کربن در جو دارند و مسائلی ازاین‌‌‌دست. آنها عنوان می‌کنند که تغییرات طبیعی اقلیمی (مانند تغییرات دوره‌‌‌ای میزان دریافت تشعشعات خورشیدی، فعالیت‌‌‌های آتش‌‌‌فشانی، جریان‌‌‌های اقیانوسی، تغییرات جزئی در مدار زمین و همچنین در میزان انحراف محور زمین یا حتی موضوعاتی مثل بیماری‌‌‌های واگیر، جنگ‌‌‌ها و قحطی‌‌‌هایی که به کم شدن جمعیت می‌‌‌انجامند) بسیار مهم‌تر از فعالیت‌‌‌های انسانی هستند.
