به گزارش خبرنگار مهر، «یک زندگی دسته‌جمعی» اثر جدید محمدعلی رکنی است که به همت نشر معارف راهی بازار نشر شده است. این رمان به بررسی عمیق زندگی معاصر و چالش‌های آن می‌پردازد.
داستان کتاب روایت سه جوان است که در ویلایی نزدیک دریا گرد هم آمده‌اند تا اوقات فراغت خود را سپری کنند. اما آرام‌آرام، روزمرگی و سرگرمی‌های ظاهری آنها را به یک حس عمیق ناکامی و سردرگمی می‌کشاند. این آغاز، جرقه‌ای است برای کشف لایه‌های پنهان وجود انسانی.
شخصیت اصلی داستان، فرشید، با اندیشه‌های فلسفی آشناست و در پی پاسخ به پرسش‌های بنیادین درباره زمان و ماهیت انسان در برابر جهان است. او با کاوش در اندیشه‌ها و تجربه‌های فلسفی، تلاش می‌کند پاسخی برای بحران هویت و سردرگمی خود بیابد. در کنار او، شخصیتی دیگر با روحیه‌ای بی‌خیال‌تر به سادگی در مسیر عرفان و مدیتیشن قرار می‌گیرد و تجربه‌ای روحانی را پشت سر می‌گذارد. شخصیت سوم اما مسیر پیچیده‌تری را انتخاب می‌کند و از خانواده و مکان اولیه خود جدا می‌شود تا با انسان‌ها و تجربیات متفاوتی مواجه شود.
نویسنده با زبانی شاعرانه و پرتعلیق، تلخی و شادی، طنز و انتقاد را در هم می‌آمیزد و خواننده را در دل پرسش‌هایی درباره هویت، معنا، آزادی و مسئولیت انسانی فرو می‌برد. نمادهای ادبی و اسطوره‌ای، به ویژه مفهوم «گنج» که هم معنای مادی و هم معنای عمیق فلسفی دارد، لایه‌های زیرین متن را غنی می‌کند. این مفهوم نشان می‌دهد که چگونه کشف معنا و ارتباط با حقیقت می‌تواند مسیر زندگی انسان را دگرگون کند.
«یک زندگی دسته‌جمعی» نه تنها به بررسی زندگی شهری و روابط اجتماعی معاصر ایران می‌پردازد، بلکه تصویری واقعی و گاه تلخ از فروپاشی خانواده‌ها و بحران‌های درونی انسان مدرن ارائه می‌دهد. نویسنده به زیبایی نشان می‌دهد که انسان ایرانی امروز چگونه در مواجهه با روزمرگی، تنبلی و فشارهای اجتماعی دچار سردرگمی و بحران هویت می‌شود. او همچنین تأکید می‌کند که مواجهه با حقیقت، طبیعت، معنویت و واسطه‌های فیض می‌تواند انسان را به رشد و تعالی برساند.
این رمان با پرداختن به پرسش‌های بنیادین درباره زندگی جمعی و فردی، ارتباط انسان با جهان و ارزش تلاش و خودسازی، خواننده را به تأمل در مورد خود، جامعه و جهان دعوت می‌کند. «یک زندگی دسته‌جمعی» تجربه‌ای عمیق و متفاوت از زندگی، عشق، معنا و رشد انسان ارائه می‌دهد و هر سطر آن با دقت و ظرافت ادبی پرداخته شده است.
این رمان آینه‌ای تمام‌نما از زندگی معاصر ایرانی است که طیف‌های مختلف مخاطبان را دربر می‌گیرد. هر خواننده‌ای می‌تواند گوشه‌ای از خود را در شخصیت‌ها و تجربه‌های آن بیابد و مسیر زندگی‌اش را بازنگری کند. این اثر با ظرافت هنرمندانه خود، اعتقادات، افکار و تصورات ذهنی انسان را به چالش می‌کشد و او را به تأمل در ارزش‌ها، معنا و روابطش با جهان و دیگران دعوت می‌کند.
در نهایت، «یک زندگی دسته‌جمعی» با قصه‌ای جذاب، پرتعلیق و پرماجرا، نه تنها توجه مخاطب را جلب می‌کند بلکه تجربه‌ای فراتر از یک داستان ساده ارائه می‌دهد که سال‌ها در ذهن خواننده باقی خواهد ماند. این رمان فرصتی است برای تأمل در زندگی مدرن و جستجوی معنا در دنیای پیچیده امروز.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
چرا انسان در ابتدا از حیوان هم کمتر است؟ این کارها را لااقل حیوانات غریزی بلدند. چرا همیشه باید یک نفر باشد که به آدم چیزی یاد بدهد؟ گردالو پیام می‌دهد که امشب ماهی با او درددل کرده است. خیلی بیچارگی در زندگی‌اش کشیده تا به اینجا رسیده؛ باید یک بار سر فرصت به تو بگوید. نمی‌فهمم ماهی به کجا رسیده و چرا باید با گردالویی که به درد خودش هم نمی‌خورد، درددل کند؟
مینو امشب حال همه‌شان را گرفت، مخصوصاً وقتی به ماهی گفت: «من برای اینکه چیزی را دوست داشته باشم یا بخواهم در آن مسیر حرکت کنم، به آدم‌های ته‌ته آن مسئله نگاه می‌کنم. مثلاً به کسانی که ته این خط هستند نگاه می‌کنم. چی دارند، به کجا رسیده‌اند که من هم دوست داشته باشم به آنها برسم؟» دلم می‌خواهد بدانم آدم ته خط مینو چه کسی است.
ته خط فرشید، آدم‌های لم داده لب سواحل هاوایی هستند، چون با تمام وجود دیده‌ام آرزو کرده جای آنها باشد. آدم ته خط مامان لابد پیکاسو است. آدم ته خط بابا صد نفری باید باشند، چون هر روز از یک نفر تعریف می‌کند و فردا از کس دیگری. اما آدم ته خط من هیچ‌کس نیست.
