به گزارش فار فارس- در دل یکی از پربازدیدترین و شناخته‌شده‌ترین موزه‌های جهان، جایی که گنجینه‌های بی‌قیمت هنری و تاریخی نگهداری می‌شوند، امنیت باید خط اول دفاع باشد. اما در شامگاه ۱۹ اکتبر ۲۰۲۵(27مهر) دزدان به قلب موزه لوور زدند و جواهرات تاج فرانسوی، به ارزش ۸۸ میلیون یورو، در کمتر از 7 دقیقه به سرقت رفت. سرقت اخیر در موزه لوور نشان داد که واقعیت با ادعاهای رسمی مسئولان موزه فاصله زیادی دارد. آنچه غربی‌ها از امنیت کامل این مرکز روایت می‌کنند، در عمل تاب مقاومت در برابر یک حمله واقعی را نداشت. آیا لوور واقعاً آن دژ نفوذناپذیری است که ادعا می‌شود، یا این دزدی هشداری برای بازنگری در امنیت موزه‌های جهان است؟
ادعاها در مورد لوور، دژ نفوذناپذیر!
مقامات فرانسوی و غربی سال‌هاست که موزه لوور را به‌عنوان نمادی از امنیت پیشرفته معرفی می‌کنند. در گزارش‌های رسمی، این موزه با بیش از ۱۰ میلیون بازدیدکننده سالانه، به‌عنوان یکی از امن‌ترین مکان‌های فرهنگی جهان توصیف شده است. 
سیستم‌های امنیتی لوور طوری نشان داده شده‌اند که با ترکیبی از فناوری‌های پیشرفته مانند حسگرهای حرکتی و دوربین‌های هوشمند، همراه با نگهبانان آموزش‌دیده، عملاً نفوذناپذیر باشند. 
پیش‌ازاین، در اوایل امسال، موزه لوور و «امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه، به طور مشترک از یک بازسازی اساسی موزه با هزینه‌ای تخمینی بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون یورو (۸۱۵ تا ۹۳۲ میلیون دلار) خبر دادند. 
وب‌سایت رسمی موزه لوور به ۹۵۰ کارمند متخصص در امنیت اشاره می‌کند که مسئولیت نظارت بر مجموعه‌ها را بر عهده دارد. رشیده داتی، پس از وقوع سرقت در ۱۹ اکتبر ۲۰۲۵، در مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی TF1  ادعا کرد که سیستم امنیتی موزه لوور عملکرد مناسبی داشته و در این حادثه شکست نخورده است. او همچنین اشاره کرد که پروژه نوسازی سیستم‌های امنیتی موزه در دست اجراست، هرچند به دلیل وضعیت تاریخی ساختمان، این فرآیند پیچیده است.
بااین‌حال، پس از وقوع سرقت، نگرانی‌هایی در مورد ناکافی بودن برخی از سیستم‌های امنیتی موزه مطرح شده است. برخی از کارکنان موزه اعلام کرده‌اند که پیش از سرقت، بارها در مورد کمبود نیروی انسانی و ضعف در پوشش دوربین‌های مداربسته هشدار داده بودند.
سیستم‌های امنیتی لوور
به بازدیدکنندگانی که وارد موزه لوور می‌شوند اجازه داده نمی‌شود که پیچ‌گوشتی، انبردست، آچار، چکش یا قیچی بیاورند. درحالی‌که گردشگرهایی که وارد موزه می‌شدند برای چنین ابزارهایی غربالگری می‌شدند، سارقان از یک جرثقیل و ابزارهای برقی برای ورود خود از طریق یک پنجره استفاده می‌کردند.
سیستم امنیتی موزه لوور، با وجود ادعاهای رسمی مبنی بر امنیت کامل، در عمل با چالش‌های جدی مواجه است. گزارش‌های رسمی بعد از سرقت اخیر، سیستم‌های امنیتی موزه را «قدیمی و ناکافی» ارزیابی کرده‌اند و نشان می‌دهد تنها یک‌سوم از گالری‌های موزه تحت پوشش دوربین‌های نظارتی هستند.
در روز سرقت، سارقان با استفاده از یک بالابر صنعتی به بالکن طبقه دوم موزه دسترسی پیدا کردند و با ابزارهایی مانند اره برقی، شیشه پنجره را شکستند و وارد گالری آپولون شدند. این عملیات که در کمتر از 7 دقیقه انجام شد نشان‌دهنده ضعف‌های جدی در سیستم‌های نظارتی و حفاظتی موزه است.
یکی از مشکلات عمده، کمبود دوربین‌های مداربسته در بخش‌های حساس موزه است. بر اساس گزارش‌ها، حدود ۳۵درصد از اتاق‌های بخش دنون، جایی که جواهرات نگهداری می‌شد، فاقد پوشش دوربین هستند. علاوه بر این، کاهش تعداد نگهبانان و کارکنان امنیتی در ساعات کم‌تردد، به‌ویژه در روزهای تعطیل، بر شدت این مشکلات افزوده است.
پنجره‌های این موزه به سیستم آلارم مجهز هستند. این سیستم در صورت وقوع کوچکترین ضربه به پنجره‌ها، به پست فرماندهی که دوربین‌ها را رصد می‌کند، هشدار می‌دهد. یک کارشناس امنیتی توضیح می‌دهد که به طور معمول، در موزه‌ای مانند لوور، شکستن پنجره باید یک سیگنال آلارم ایجاد کند که به کامپیوتر امنیتی ارسال می‌شود و منطقه دقیق حادثه را مشخص می‌کند. ظاهرا آلارم‌ها پرسنل امنیتی را به اتاق آوردند، اما نفوذگران به همان آسانی که وارد گالری شده بودند، آنجا را ترک کردند، البته این بار با حمل ثروتی هنگفت.
در حالی که وزیر فرهنگ فرانسه، رشیده داتی، از عملکرد سیستم امنیتی موزه دفاع کرده است، بسیاری از کارشناسان و اتحادیه‌های کارگری به ناکافی بودن اقدامات امنیتی اشاره دارند. آن‌ها معتقدند که کاهش بودجه و نیروی انسانی، به‌ویژه در بخش‌های حساس، موجب افزایش آسیب‌پذیری موزه شده است.
الیز مولر، کارمند لوور گفت که در داخل سازمان ناکارآمدی وجود دارد. او گفت: «ماه‌هاست که هشدارهایی توسط همه پرسنل ایمنی و امنیتی صادر شده است، به‌ویژه برای برجسته‌کردن نقص‌ها و مشکلاتی که هر روز با آنها روبرو بودیم و در واقع، مدیریت تمام این هشدارها را کاملاً نادیده گرفت، و امروز، آنچه که از آن می‌ترسیدیم، رخ داد: غارت و چپاول.» او افزود: «ما تعدادی از ضعف‌ها را شناسایی کرده بودیم و معلوم می‌شود که این شناسایی اکنون نه‌تنها داخلی است، بلکه ضعف لوور و ناتوانی آن در انجام ماموریت اصلی خود از بیرون نیز شناخته شده است.» 
به گفته لیندا آلبرتسون، رئیس انجمن تحقیقات جرایم علیه هنر، سازمانی که روندهای امنیتی موزه‌ها از جمله سرقت و خرابکاری را بررسی و ردیابی می‌کند، ساختاری که اکنون شلوغ‌ترین موزه جهان محسوب می‌شود، «هرگز برای جای‌دادن میلیون‌ها بازدیدکننده‌ای که هر سال دریافت می‌کند، طراحی نشده بود». او گفت که معماری لوور «برای رسیدگی به نیازهای امنیتی مدرن، کنترل‌های دقیق حفاظت، یا جمعیت انبوهی که اکنون جذب می‌کند» ساخته نشده است.
سرقت اخیر در موزه لوور تنها یک حادثه جنایی ساده نیست، بلکه هشداری جدی برای نهادهای فرهنگی غرب به شمار می‌رود؛ نهادهایی که سال‌ها از فناوری‌های پیشرفته و امنیت غیرقابل نفوذ خود سخن گفته‌اند. اکنون روشن شده است که حتی در قلب پاریس و در پیشرفته‌ترین موزه جهان، میان ادعا و واقعیت فاصله‌ای عمیق وجود دارد. این در حالی است که سال‌ها، لوور به عنوان الگویی از امنیت پیشرفته معرفی شده بود. این رویداد، پرسش‌هایی جدی درباره کارآمدی سیستم‌های کنونی مطرح کرده و نیاز به سرمایه‌گذاری هدفمند در فناوری‌های نوین و تقویت نیروی انسانی را برجسته می‌کند. کارشناسان امنیتی خواستار اصلاحات فوری شده‌اند تا موزه‌های جهان از تکرار چنین شکست‌هایی در امان بمانند.