همشهری آنلاین، فرخنده رفائی: این تحقیق که به سرپرستی دکتر «سو ریون شین» از دانشکده پزشکی هاروارد انجام می‌شود، بخشی از حوزه نوظهور رباتیک «بیوهیبرید» یا «زیست‌هم‌تافته» است؛ شاخه‌ای که هدف آن ترکیب بافت‌های زنده با سازه‌های مصنوعی است تا ماشین‌هایی ساخته شوند که نه‌تنها حرکت، بلکه رشد و تطبیق‌پذیری مشابه موجودات زنده داشته باشند.
به گزارش اینترستینگ اینجینیرینگ، در این پروژه، دانشمندان از دو نوع بافت ماهیچه‌ای استفاده می‌کنند: ماهیچه اسکلتی که با سیگنال‌های الکتریکی منقبض می‌شود، و ماهیچه قلبی که به‌طور خودکار می‌تپد و حرکت هماهنگ ایجاد می‌کند. هر دو نوع بافت در عین داشتن مزایای ویژه، بسیار حساس و شکننده‌اند و تنها در محیطی کنترل‌شده زنده می‌مانند. از همین رو، فناوری‌های پیشرفته ساخت و نگهداری در این پژوهش نقشی کلیدی دارند.
بیشتر بخوانید:
- طراحی کلاسیک، فناوری مدرن | iX1 جدید معرفی شد
- واتس‌اپ جلوی فعالیت چت‌بات‌های عمومی را می‌گیرد
- رونمایی لاکهید مارتین از پهپاد نوماد | وقتی هلیکوپتر و هواپیما با هم یکی می‌شوند + عکس
چهار فناوری اصلی معرفی شده برای این تحقیق، شامل چاپ زیستی سه‌بعدی، الکترو اسپینینگ، ریزسیالات (Microfluidics) و خودآرایی سلولی، به پژوهشگران اجازه می‌دهند سلول‌های ماهیچه را با دقت درون داربست‌های مهندسی‌شده بچینند تا به‌صورت منظم رشد کنند و به محرک‌های زیستی تبدیل شوند.
به گفته سرپرست تیم تحقیقاتی، ساخت این ربات‌ها فقط به طراحی قطعات مربوط نمی‌شود؛ بلکه چگونگی رشد و هدایت سلول‌ها تعیین می‌کند که آیا این ماشین‌ها می‌توانند حرکت کنند، سازگار شوند و دوام بیاورند یا خیر.
با وجود این پیشرفت‌ها، ربات‌های بیوهیبرید هنوز ضعیف و شکننده‌اند و تنها در شرایط کنترل‌شده دوام دارند. برای رفع این مشکل، سه راهبرد پیشنهاد شده است: چاپ چندماده‌ای برای افزایش استحکام، داربست‌های تغذیه‌پذیر برای زنده نگه داشتن سلول‌ها، و طراحی ماژولار برای افزایش مقاومت.
دانشمندان امیدوارند در آینده، ربات‌هایی بسازند که نه‌تنها حرکت کنند، بلکه بتوانند سازگار شوند، ترمیم یابند و به معنای واقعی زندگی کنند.
