همشهری آنلاین - اصغر سمسارزاده، بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر که سالها در کوچه‌پس‌کوچه‌های تهران دوست داشتنی سکونت داشته است می گوید: تهران ، شهری است که آرام آرام قامت کشید، بزرگ شد و امروز به شهری جهانی بدل شده است.
او که خاطراتش در تهران قدیم آغاز شده می گوید:«من در میدان اعدام یا همان محمدیه امروزی به دنیا آمدم و بعد به شمیران آمدیم. آن زمان ماشین‌ها تا میدان تجریش می‌آمدند و از آنجا به بعد فقط با درشکه می‌شد جابه‌جا شد. من شمیران را از بچگی با درشکه دیدم؛ کوچه‌های خلوت، درخت‌های قدیمی و صفایی که در سادگی بود.»
حالا، او با نگاهی تحسین‌آمیز از تغییرات شهری می افزاید:«بزرگراه‌ها، پل‌ها و خطوط مترو، همه نشان می‌دهد که تهران دیگر همان شهر کوچک و پراکنده نیست. امروز دسترسی مردم به امکانات شهری بسیار آسان‌تر شده است. همین اتوبوس‌های برقی که اخیراً آمده‌اند، واقعاً دیدنشان برای من لذت‌بخش است. وقتی می‌بینم کشورم به سمت استفاده از فناوری‌های نو و پاک می‌رود، خوشحال می‌شوم. آدم دلش می‌خواهد مملکتش سرحال باشد، سالم باشد، تمیز باشد.»
سمسارزاده با نگاهی تحلیلی به روند توسعه شهر اشاره می‌کند:«تهران گذشته با امروز خیلی فرق کرده است. تفاوتش فقط در ظاهر ساختمان‌ها نیست؛ در نظم و ساختار شهر هم هست. شهرداری طی این سالها کارهای خوبی انجام داده است. مثل دوطبقه کردن اتوبان صدر که یکی از اقدامات درست و ماندگار بود. به هر حال هر مدیری زحمت خودش را کشیده و نتیجه‌اش را امروز در چهره پویای تهران می‌بینیم.»
او درباره امکانات فرهنگی و تفریحی شهر هم می‌گوید:«در گذشته پارک‌ها و مراکز تفریحی زیادی نبود. مردم تفریحشان جمع شدن در خانه‌ها، دید و بازدید یا تماشای تئاتر و سینماهای محدود شهر بود اما امروز در هر منطقه چند پارک، فرهنگ‌سرا و مجموعه فرهنگی است.»
سمسارزاده با نگاهی تحسین‌آمیز به برنامه‌های اجتماعی و فرهنگی شهرداری می‌گوید:«اینکه شهرداری در سال‌های اخیر جشن‌ها و برنامه‌هایی مثل راهپیمایی ۱۰ کیلومتری غدیر برگزار می‌کند، واقعاً کار خوبی است. این جشن‌ها نشاط اجتماعی می‌آورند، مردم را دور هم جمع می‌کنند و شهر را زنده نگه می‌دارند.»
او ادامه می‌دهد:«وقتی مردم کنار هم در یک فضای شاد و سالم جمع می‌شوند، حس همدلی و تعلق به شهر بیشتر می‌شود. تهران با همه بزرگی‌اش، اگر از این روح جمعی خالی بماند، سرد و بی‌روح می‌شود. برنامه‌هایی از این دست کمک می‌کند تا خانواده‌ها با شادی و صمیمیت در کنار هم باشند.»
این بازیگر پیشکسوت البته بر نقش مردم نیز تأکید دارد:«شهر فقط با کار شهرداری زنده نمی‌ماند. مردم هم باید مراقب باشند، نظافت و نظم را رعایت کنند. ما همه در قبال این شهر مسئولیم.»
سمسارزاده در پاسخ به این پرسش که شهرداری تا چه اندازه در تحول تهران نقش داشته است، با نگاهی تأمل‌آمیز می‌گوید:« بخش زیادی از این تغییرات حاصل کار شهرداری است، مخصوصاً در حوزه‌هایی مثل ساخت‌وساز، حمل‌ونقل و فضای سبز. البته تهران شهری بزرگ و پیچیده است و نگهداری‌اش هم کار آسانی نیست. من همیشه فکر می‌کنم مدیریت چنین شهری آدم‌های باانگیزه و باجرئتی می‌خواهد؛ کسانی که دلسوز باشند و کار را ادامه بدهند تا این تغییرات به ثمر بنشیند.»
سمسارزاده با نگاهی واقع‌بینانه، اولویت‌های امروز مدیریت شهری را در چند محور اساسی می‌داند؛ محورهایی که به اعتقاد او، در صورت توجه جدی می‌تواند مسیر آینده پایتخت را روشن‌تر سازد. وی معتقد است که نخستین گام در اداره شهری چون تهران، برنامه‌ریزی دقیق و مبتنی بر ظرفیت‌های واقعی آن است.
