دانشمندان اخیراً کشف کرده‌اند که DNA تنها حامل اطلاعات شیمیایی نیست، بلکه در ساختار سه‌بعدی خود دارای یک «کد هندسی» است. این کد هندسی که کشف آن می‌تواند به درک بهتر بیماری‌ها و روش‌های درمانی جدید منجر شود، به سلول‌ها کمک می‌کند تا اطلاعات ژنتیکی را ذخیره، پردازش و به یاد بیاورند.

پژوهش‌های جدیدی که توسط محققان دانشگاه نورث‌وسترن انجام شده نشان می‌دهد که این کد هندسی که در ساختار فضایی DNA نهفته است، می‌تواند نقش مهمی در تکامل و عملکرد موجودات زنده ایفا کند.

این تیم تحقیقاتی به سرپرستی «وادیم بکمن»، مهندس پزشکی و پژوهشگر در حوزه بیومدیکال، کشف کرده‌اند که DNA نه‌تنها از نظر شیمیایی، بلکه از لحاظ هندسی نیز حامل اطلاعات پیچیده‌ای است که به سلول‌ها کمک می‌کند عملیات خود را انجام دهند، به یاد بیاورند و تطبیق پیدا کنند.

پژوهش آنها نشان می‌دهد که شکل و ساختار فضایی DNA به‌طور مستقیم بر رفتار ژن‌ها تأثیر می‌گذارد و این ساختار، حافظه‌ای فیزیکی ایجاد می‌کند که به سلول‌ها امکان ذخیره و تثبیت اطلاعات ژنتیکی را می‌دهد. به‌عبارت دیگر، این یافته‌ها نحوه تبدیل DNA به یک سیستم محاسباتی زنده را توضیح می‌دهد که در طول میلیون‌ها سال در حال تکامل بوده و پیچیدگی آن افزایش یافته است.

نتایج تحقیق همچنین پیوند جدیدی میان زیست‌شناسی و علوم محاسباتی محسوب می‌شود. این موضوع می‌تواند به درک بهتر فرایندهای تکاملی و بیماری‌ها کمک کند و راه‌حلی برای ترمیم یا بازنویسی حافظه‌های سلولی ارائه کند.

بکمن در این رابطه می‌گوید:

«با نگاهی به گذشته، حیات با سرعت زیادی از موجودات تک‌سلولی به بدن‌هایی با مغز پیشرفت کرده است. و وقتی دقیق‌تر به موضوع نگاه می‌کنیم، قوانین هوش مصنوعی مشابه با قوانین محاسباتی هستند که زیرساخت هندسه ژنوم را تشکیل می‌دهند.»

مطالعه جدید که نتایج آن در مجله Advanced Science منتشر شده است، به بررسی این "کد هندسی" پرداخته و نشان می‌دهد که این ساختار ممکن است توضیح بدهد که موجودات پیچیده چگونه از طریق بازچینی و بهینه‌سازی نحوه استفاده از ژن‌های موجود، به سرعت تکامل پیدا کرده‌اند.