اتفاقی که شیث رضایی و محمد نصرتی اوایل آبان سال ۱۳۹۰ رقم زدند که به ماجرای انگشت‌نماها در فوتبال ایران معروف شد، در آن مقطع بازتاب بسیار وسیعی پیدا کرد و حتی کار به مراجع غیرورزشی هم کشیده شد.
در چنین شرایطی، مجتبی محرمی بازیکن ازیادنرفتنی فوتبال ایران ۱۰ آبان سال ۹۰ مصاحبه‌ای پیرامون همین ماجرا انجام داد و البته از خبرورزشی هم گلایه کرد:
- من هنوز صحنه‌ای که رضایی و نصرتی به خاطرش محروم شده‌اند را ندیده‌ام ولی نمی‌دانم چرا هر وقت از این بحث‌ها در فوتبال ایران راه می‌افتد، خبرورزشی و سایت‌ها اسم من را وسط می‌کشند! بابا دو بازیکن پرسپولیس یک کاری انجام داده‌اند و حالا هر کسی هم اشتباه می‌کند چرا من را خراب می‌کنید؟ چرا هر وقت از این اتفاقات رخ می‌دهد سریع همه به من زنگ می‌زنند؟
- جامعه ما طوری است که چنین حرکاتی را نمی‌پسندد. با خود من هم دیدید که چه برخورد تندی صورت گرفت. این دو بازیکن پرسپولیس باید تنبیه شوند اما نباید کنار گذاشته شوند. به نظرم بال و پر دادن به اتفاقی که افتاده، حاصلی غیر از نابودی رضایی و نصرتی نخواهد داشت. یادتان نرود که مجاهد خذیراوی با آن همه استعداد چه بلایی سرش آمد.
- در همان ماجرای دربی زمستان سال ۷۳ که من و امیر قلعه‌نویی با یکدیگر درگیر شدیم، به ۲۴ ساعت نکشید که حکم ۳ سال محرومیت مجتبی محرمی را صادر کردند! اصلا آقایان دنبال این بودند تا یک بهانه پیدا کنند و من را محروم نمایند. انگار نه انگار که مجتبی محرمی برای تیم ملی زحمت کشیده بود.
- من قبول دارم که گاهی اوقات اشتباه کردم اما چرا رسانه‌ها فقط این بُعد از زندگی مجتبی محرمی را می‌بینند؟ چرا کسی ننوشت مجتبی از کجا آمد و چقدر در زمین خاکی‌ها دوید تا به تیم ملی رسید؟ چرا نمی‌گویید من از ناکجاآباد به ترکیب فیکس تیم ملی رسیدم؟
بیشتر بخوانید: جنجال انگشت‌نماها در پرسپولیس؛ شادی گل به محرومیت سنگین تبدیل شد
