خبرآنلاین - زهره نوروزپور: بامداد جمعه دونالد ترامپ پس از دیدار با رئیس جمهور قزاقستان در شبکه اجتماعی تروت سوشیال نوشت که قزاقستان یک کشور مسلمان به توافق ابراهیم پیوست و ابراز امیدواری کرد که به دنبال آن کشورهای دیگری هم به این توافق خواهند پیوست.
پایگاه خبری آکسیوس نیز در اینباره نوشت که رئیس جمهور آمریکا امیدوار است که کشورهای عربی و مسلمان بیشتری به این توافق بپیوندند اما مساله عربستان همچنان در ابهام است و نمی توان چندان امیدوار بود که سعودی پیوستن به این توافق را بپذیرد.
ترامپ با خودنمایی همیشگی خود در کاخ سفید در حالی به خبرنگاران از پیوستن قزاقستان به توافق ابراهیم سخن گفت که این کشور ۳۰ سال است که روابط دیپلماتیک خود را با اسرائیل حفظ کرده است و اساسا به عقیده کارشناسان پیوستن قزاقستان به این توافق معنایی ندارد.
در همین خصوص سید هادی برهانی، کارشناس ارشد مطالعات اسرائیل و استاد دانشگاه به «خبرآنلاین» گفت که در واقع پیوستن این کشور به توافق ابراهیم یک واقعه مضحک است که کشورهای عربی و مسلمان باید به آن بخندند.
او با تاکید بر اینکه رسانه های ما باید هوشیار باشند و هر خبری در مورد این مساله مخصوصا عربستان سعودی را رواج ندهند گفت که عربستان در مکاتبات و جلسات محرمانه شرط پذیرفتن توافق ابراهیم را تنها به همان طرح صلح ملک عبدالله یعنی به رسمیت شناختن فلسطین به پایتختی قدس شرقی منوط کرده است و لذا غیر این مساله همگی این اخبار در خصوص سعودی یک پروپاگاندای صهیونیستی است.
در ادامه متن کامل گفت و گوی «خبرآنلاین» را با سید هادی برهانی، کارشناس مطالعات اسرائیل، مطالعه می‌کنید.
واقعا یک جوک به تمام معناست؛ در نهایت کوه موش زایید
*** پیوستن قزاقستان به پیمان ابراهیم که توسط آقای ترامپ اعلام شده است را چه‌طور تفسیر می‌کنید؟
واقعا یک جوک به تمام معناست. پیمان ابراهیم توسط آمریکا در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ برای به رسمیت شناختن اسرائیل از سوی کشورهای اسلامی و عربی طراحی شد و براساس آن چند کشور اسلامی شامل امارات و بحرین اسرائیل را به رسمیت شناختند و با آن روابط رسمی برقرار کردند.
براساس ادعاهای آمریکا و ترامپ قرار بود این پیمان در منطقه گسترش پیدا کند و کشورهای دیگری به این پیمان بپیوندند و اسرائیل را به رسمیت بشناسند اما در این دوره تنها مراکش و سودان به پیمان ابراهیم پیوستند که این دو نیز به طور کامل به پیمان ملحق نشدند. یعنی مراکش روابط خود را به سطح سفیر ارتقاء نداد و سودان هم بطور کلی از پیمان عقب نشینی کرد.
در دوره ریاست جمهوری بایدن هم این پیمان هیچ پیشرفتی نداشت. الان آقای ترامپ بایدن را مسئول توقف پیمان می داند و اعلام کرده که من دوباره این پیمان را زنده می کنم اما اکنون که یکسال از ریاست جمهوری او گذشته باز هم پیمان هیچ پیشرفتی نداشته است.
پس از برقراری آتش بس در غزه مجددا ترامپ و اسرائیل در مورد موج دوم به رسمیت شناختن اسرائیل داد سخن دادند اما به قول معروف در نهایت کوه موش زایید. پس از آن همه تبلیغات اعلام کردند قزاقستان به پیمان ابراهیم پیوست.
قزاقستان دهه هاست که اسرائیل را به رسمیت می شناسد و با اسرائیل روابط رسمی دارد و پیوستن آن به پیمان ابراهیم بی معنا و پوچ است و تنها اهداف تبلیغاتی دارد و نشان می دهد که چقدر دست آمریکا برای توسعه پیمان ابراهیم و انجام وعده اش در این باره خالی است.
*** پیوستن به پیمان ابراهیم چه اهمیتی دارد که آمریکا این همه برای آن سرمایه گذاری و تبلیغات می کند؟
پس از هفتاد سال زورگویی و تجاوز اسرائیل به منطقه و زورگویی‌های آمریکا در حمایت از این رژیم هنوز اغلب کشورهای منطقه اسرائیل را به رسمیت نمی شناسند و این احتمالا بزرگترین مشکل سیاسی و بین المللی اسرائیل است.
برای درک این موضوع کافی است به نقشه خاورمیانه نگاه کنیم. در این نقشه اسرائیل جزیره ای کوچک در اقیانوسی از کشورهای عربی و اسلامی است. تا زمانی که این اقیانوس اسرائیل را به رسمیت نشناسد اسرائیل در منطقه احساس امنیت نمی کند و همچنین جهان این رژیم را به عنوان یک رژیم نرمال و مشروع به حساب نمی آورد.
هنوز اکثریت کشورهای اسلامی و عربی اسرائیل را به رسمیت نمی شناسند. از ۲۲ کشور عربی تنها ۶ کشور اسرائیل را به رسمیت می شناسند و تعداد کشورهایی که این موضع را دارند در مجموع به حدود سی کشور در جهان می رسد.
اسرائیل ما را بازی می دهد و از این بازی سود می برد
*** اگر پیوستن قزاقستان به پیمان ابراهیم مسئله ای بی معنی و توخالی است چرا ترامپ و دستگاه تبلیغاتی آمریکا و اسرائیل روی آن سرمایه گذاری می کنند و مانور می دهند؟
علت این مسئله را باید در ضعف کشورهای اسلامی و ضعف فرهنگ سیاسی در این کشورها دید. بله اگر واقعا دیدگاه واقع بینانه ای در منطقه وجود داشت و تحلیل گران و افکار عمومی کشورهای اسلامی به این مضحکه می‌خندیدند ترامپ و اسرائیل هیچگاه وارد چنین مسخره بازیهایی نمی شدند. اما متاسفانه فرهنگ سیاسی در منطقه ضعیف است و بدبینی و سوء ظن در منطقه بالاست و اسرائیل و آمریکا می توانند از این نقاط ضعف در منطقه استفاده کنند. یعنی تا می گویند کشورهای اسلامی در صف ایستاده اند که با اسرائیل رابطه برقرار کنند عده زیادی بدون توجه به پایه و اساس این ادعا و درواقع پروپاگاندا این ادعاها را باور می کنند و می دوند تا از قافله عقب نمانند یا جو دشمنی و بدبینی میان کشورهای منطقه بالا می‌گیرد.
مثلا تا شایعه ای در مورد رابطه عربستان و اسرائیل مطرح می شود رسانه ها و تحلیلگران ما بدون توجه به ریشه این اخبار آن را باور می کنند و به عربستان حمله‌ور می‌شوند و این روابط عادی و دوستانه دو کشور را در معرض خطر قرار می‌دهد و سوءظن‌ها را شدت می‌بخشد. به این ترتیب اسرائیل ما را بازی می‌دهد و از این بازی سود می‌برد. به قول یک مقام اسرائیلی پیروزی ما در منطقه بیش از آنکه بر نبوغ ما استوار باشد در حماقت دشمنان ما ریشه دارد.
ما مصرف‌کننده تبلیغات رسانه‌های اسرائیل هستیم
*** حل این مشکل چگونه ممکن است؟
پاسخ این سوال در آگاهی و دانش و تقویت فرهنگ سیاسی است. اگر تحلیلگران ما از اسرائیل و اهداف آن اطلاع درستی داشته باشند و اگر تاریخ مسئله درگیری اعراب و اسرائیل را بخوانند دچار این اشتباهات نمی‌شوند.
دهه‌ها در مطبوعات ما نوشتند که عربستان در حال برقراری رابطه با اسرائیل است. هر چه دستگاه تبلیغاتی اسرائیل در این زمینه تولید کرد در رسانه‌های ما مصرف و بازنشر شد. براساس آن اخبار و گزارش‌ها الان عربستان باید ده بار با رژیم صهیونیستی رابطه برقرار کرده‌باشد.
در حالیکه اسناد و منابع موثق این شایعات را تایید نمی‌کند ولی ما به خود زحمت نمی‌دهیم تا این اسناد را مطالعه کنیم.
یک نمونه مهم از این منابع، اسناد منتشر شده در ویکی لیکس است. این موسسه اسناد محرمانه زیادی از مکاتبات دیپلماتیک آمریکا و همچنین عربستان را بر روی سایت خود افشا کرده‌است.
در این مکاتبات بارها مسئله روابط عربستان با اسرائیل مطرح شده است. برخلاف همه آن شایعات صهیونیستی مقامات عربستان در ملاقات‌های محرمانه با طرف‌های غربی برای برقراری رابطه با اسرائیل همان شروطی را ذکر کرده‌اند که علنا و در قالب طرح صلح ملک عبدالله مطرح کرده‌اند. یعنی به مقامات غربی، از جمله رئیس جمهور فرانسه، اعلام کرده‌اند در صورتی حاضرند اسرائیل را به رسمیت بشناسند که کشور فلسطین به پایتختی قدس شریف در سرزمین‌های اشغالی فلسطین تشکیل شود.
۳۱۵/۴۲
