به گزارش خبرگزاری مهر، کتابخانه دانشگاه تهران در فضای مجازی و کانال خود تصویری از کشتی کوچکی _که روی آن زنان و کودکان در کنار قفسه های کتاب و فانوس‌های روشن دیده می‌شوند، منتشر کرده، که داستان جالبی دارد:

در سال ۱۹۰۴، زمانی که شهرهای حاشیه‌ رودخانه‌ می‌سی‌سی‌پی دسترسی کمی به مدارس یا کتابخانه‌ها داشتند، گروه کوچکی از زنان دانش را به آب آوردند. آن‌ها با نام زنان قایق کتاب، شامل مربیان، بیوه‌ها و رویاپردازانی شناخته می‌شدند که لنج‌های قدیمی را به کتابخانه‌های شناور تبدیل می‌کردند و از شهری به شهر دیگر می‌رفتند و کتاب، روزنامه و امید را به خانواده‌های کنار رودخانه می‌رساندند.

یکی از آن‌ها، النور فینچ، معلم سابق مدرسه‌ای از آیووا، پس‌انداز خود را صرف خرید یک لنج باری از رده خارج کرد. او و دو دوستش آن را سفید رنگ کردند، با کتاب‌های اهدایی پر کردند و نام آن را «دانش زیبا» گذاشتند. آن‌ها آن را با قفسه‌ها، چراغ‌های نفتی و یک دستگاه چاپ دستی که جزوه‌های کوچکی از اشعار و اخبار محلی تولید می‌کرد، بارگیری کردند.

هنگامی که قایق کتاب به سمت پایین رودخانه حرکت می‌کرد، کودکان به سمت ساحل می‌دویدند و فریاد می‌زدند: «کتابخانه اینجاست!» کشاورزان سیب، لحاف یا آرد ذرت را با کتاب‌های امانتی معاوضه می‌کردند. در زمانی که سواد در مناطق روستایی آمریکا نادر بود، این زنان دروس خواندن را درست روی عرشه، اغلب با نور فانوس، در حالی که مه رودخانه دور بدنه کشتی می‌پیچید، آموزش می‌دادند.

در طول یک زمستان سخت، وقتی رودخانه یخ زد، النور از متوقف شدن امتناع کرد. او مایل‌ها در عرض سواحل یخی راه می‌رفت و کیسه‌های کتاب را روی پشت خود حمل می‌کرد و اطمینان می‌داد که هیچ کودکی از خواندن خود باز نماند. او گفت: «رودخانه فقط می‌خوابد، داستان‌ها نمی‌خوابند.»

تا دهه ۱۹۱۰، کتابخانه‌ی شناور آن‌ها الهام‌بخش قایق‌های مقلد در مینه‌سوتا و ایلینوی شد و آموزش را در قلب سرزمین گسترش داد. زنان قایق کتاب ثابت کردند که آموزش می‌تواند حتی در آب‌های ناآرام سفر کند.