همشهری آنلاین: مجید پتکی، بازیگر متولد رشت و دانش‌آموخته رشته کامپیوتر از دانشگاه لاهیجان، یکی از هنرمندان فعال و پرکار سال‌های اخیر است؛ هنرمندی که تاکنون پنج جایزه بین‌المللی بهترین بازیگر مرد را دریافت کرده و با کارگردان‌های مطرحی همچون محمد رسول‌اف، مهران مدیری، کمال تبریزی، فریدون جیرانی، نیما جاویدی، محمدحسین مهدویان و... در آثار مختلف سینمایی، تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی همکاری کرده است. او در جدیدترین حضور خود در شبکه خانگی، در سریال «محکوم» نقش دادستان محبی را ایفا کرده است. به همین بهانه با او گفت‌وگو کردیم.
زمانی که پیشنهاد بازی در سریال «محکوم» مطرح شد، برایتان فیلم‌نامه و نقش در اولویت بود یا آشنایی طولانی با سیامک مردانه و تجربه همکاری پیشین با محمدحسین مهدویان در «زخم کاری»؟
پیشنهاد بازی در سریال «محکوم» عمدتاً به دلیل آشنایی و سابقه همکاری‌ام با سیامک مردانه بود. همچنین محمدحسین مهدویان نیز پیش از این چند اثر از من دیده بود و در سریال «زخم کاری» با او همکاری کرده بودم. البته اگر هم این آشنایی‌ها وجود نداشت، روال معمول برای من این است که فیلم‌نامه را مطالعه می‌کنم و اگر احساس کنم توانایی اجرای نقش را دارم، با کارگردان یا شخص معرفی‌کننده درباره بستن قرارداد گفتگو می‌کنم. اما وقتی مردانه و مهدویان پیشنهاد نقشی را مطرح می‌کنند، به‌خوبی از ظرفیت‌های بازی من و توانایی‌هایم آگاه هستند و با شناخت پیشینی، نقش را پیشنهاد می‌دهند.
بسیاری از بازیگران اصلی‌ترین دلیل پذیرش یک اثر را فیلم‌نامه خوب می‌دانند. نقش دادستان محبی به‌تنهایی چه ویژگی‌هایی داشت که شما را جذب کرد؟
دلیل اصلی پذیرش این نقش ابتدا اعتمادی بود که به سیامک مردانه داشتم. وقتی دستیار ایشان برای این نقش با من تماس گرفت، متوجه شدم که مردانه قطعاً توان اجرای این نقش را در من دیده است. از سوی دیگر، نقش دادستان برایم جذاب بود؛ زیرا در گذشته نقش‌هایی همچون کارآگاه، رئیس کلانتری و مأمور آگاهی را بازی کرده بودم اما از مجموعه قوه قضائیه نقشی را تجربه نکرده بودم. امیدوارم این قشر از جامعه، که این شغل را انجام می‌دهند، دادستان محبی را شخصیتی پذیرفتنی دیده باشند؛ شخصیتی که به نیروهای زیردست خود اهمیت می‌دهد و می‌خواهد قانون برای آن‌ها نیز کامل رعایت شود.
برای بازیگری با دیدگاه شما، معمولاً بلندی یا کوتاهی نقش اهمیت کمتری دارد و تأثیرگذاری آن مهم‌تر است.
درست است. البته این‌گونه هم نیست که میزان حضور در یک اثر هیچ تفاوتی نداشته باشد. گاهی دوست دارم نقش هم طول داشته باشد و هم عرض؛ یعنی هم دیده شود و هم از نظر حرفه‌ای و مالی با طولانی بودن حضورم معاشم تأمین شود. چون از این حرفه ارتزاق می‌کنم، بدیهی است که طولانی بودن نقش برایم اهمیت دارد. اما از نگاه دیگر، اعتقاد دارم اگر نقشی مهم نبود، نویسنده آن را در فیلم‌نامه نمی‌آورد. حتی نقش مکمل نیز اهمیت بسیاری دارد، زیرا قرار است در کنار نقش اصلی عمل کند و مکمل بودن خود را نشان دهد. معمولاً بازیگران نقش‌های اصلی زمانی موفق هستند که نقش‌های مکمل خوبی در کنارشان قرار گرفته باشد. به‌عقیده من نقش مکمل آن‌قدر اهمیت دارد که جایزه مستقلی برای آن در جشنواره‌ها در نظر گرفته می‌شود. بنابراین همان‌طور که بر روی نقش اصلی انرژی صرف می‌شود، باید برای تمام نقش‌ها نیز چنین باشد.
به‌نظر شما نقش دادستان محبی در سریال «محکوم» چه جذابیتی برای اجرا داشت؟
من معمولاً هنگام ایفای نقش، ابتدا به مخاطب آن شخصیت فکر می‌کنم. در سریال «محکوم»، نقش دادستان را بازی کردم و مخاطبان اصلی این نقش، دادستان‌ها بودند. بنابراین هر اندازه که درک دقیق‌تری از رفتار، آداب، منش و ویژگی‌های شخصی و حرفه‌ای دادستان‌ها داشته باشم، در ایفای نقش موفق‌تر خواهم بود. همواره تلاش می‌کنم نقش‌هایی که به من پیشنهاد می‌شود برای صاحبان واقعی آن مشاغل قابل پذیرش باشد. در سال‌های اخیر نقش‌هایی چون روحانی، قاضی و پلیس را بازی کرده‌ام که هرکدام آداب رفتاری خاصی دارند. به یاد دارم در فیلم «ضد»، برای نخستین بار نقش روحانی را بازی کردم و پوشیدن لباس روحانیت بر رفتار، راه رفتن و نوع نشستن تأثیر می‌گذاشت. جذابیت هر نقش برای من در این است که ابتدا آن شخصیت را در جامعه ببینم و بشناسم و سپس در قالب قصه به آن جان ببخشم. امیدوارم مخاطبان اصلی سریال «محکوم»، یعنی دادستان‌ها و بازپرس‌ها، دادستان محبی را فردی منظم، آراسته و قانون‌مند دیده باشند.
چطور به این نقش نزدیک شدید؟
همانند همه نقش‌ها، ابتدا به سراغ مستندات رفتم. اگر شخصیت در جامعه حضور واقعی دارد، حتماً به سراغ افراد شاغل در آن حرفه می‌روم تا رفتارسنجی دقیق‌تری داشته باشم. گاهی اوقات نیز سال‌ها با گروه‌هایی از جامعه در تعامل بوده‌ام و اطلاعات کافی از رفتارهای حرفه‌ای آن‌ها در ذهن دارم و این ویژگی‌ها را به کاراکتری که نویسنده نوشته اضافه می‌کنم.
تا امروز چه بازخوردی از مخاطبان این سریال گرفتید؟
به دلیل مشغله کاری کمتر فرصت می‌کنم آثار خود را کامل تماشا کنم، اما برخی قسمت‌های سریال «محکوم» را دیده‌ام. بیشتر از طریق بازتاب‌های اجتماعی متوجه کیفیت اثر شده‌ام. بسیاری از مردم هنگام دیدن من درباره سریال صحبت می‌کنند که نشان‌دهنده دیده‌شدن اثر است. طبیعی است هر سریال دیده‌شده‌ای هم تحسین می‌شود و هم نقد می‌شود. امیدوارم این نقدها توسط کارگردان، تهیه‌کننده و سایر عوامل شنیده شود تا در آثار بعدی بهبود حاصل شود. به سیامک مردانه تبریک می‌گویم که نخستین تجربه او با استقبال خوبی مواجه شده است.
شما در شبکه نمایش خانگی، تلویزیون و سینما هم‌زمان فعالیت دارید. چه نگاهی نسبت به عملکرد این فضاها دارید؟
یکی از دلایل موفقیت نمایش خانگی، دسترسی آسان و گسترده مخاطبان است. تماشاگر می‌تواند در هر زمان و مکان اثر را ببیند و محدودیت ساعات پخش تلویزیون را ندارد. همچنین سرمایه‌گذاری مناسب باعث می‌شود اثر باکیفیت‌تری تولید شود. در تلویزیون گاهی به دلیل محدودیت بودجه، نویسنده مجبور است طرح‌های بزرگ خود را ساده‌سازی کند. اما در پلتفرم‌ها نویسنده و عوامل آزادی عمل بیشتری دارند و آثار بهتر دیده می‌شوند. البته مشکلاتی هم وجود دارد؛ مثلاً برخی آثار محدودیت سنی دارند اما نوجوانان بدون توجه آن را تماشا می‌کنند. با این حال عملکرد شبکه نمایش خانگی در مجموع موفق‌تر بوده است. البته معتقدم بازی در سینما بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
از سوی دیگر، تعداد بازیگران ثابت در پلتفرم‌ها محدود است و بسیاری از چهره‌های جدید کمتر دیده می‌شوند. حتی برخی بازیگران باسابقه نیز به‌اندازه توان واقعی‌شان دیده نمی‌شوند. من نیز که آموزشگاه سینمایی در رشت تأسیس کرده‌ام، تلاش می‌کنم استعدادهای گیلان را کشف و معرفی کنم. سینمای ایران زمانی می‌تواند موفق باشد که فرصت برابر به همه استعدادها بدهد.
