عصر ایران؛ مهدی مالمیر- وقتی یک گروه تروریستی در روز روشن به ایستگاه قطاری یا فرودگاهی یورش می‌برد و شماری بی‌گناه و از همه جا بی‌خبر را به گروگان می‌گیرند، دقیقا به دنبال دست‌یابی به چه منظوری است؟
آنها بیش از آنکه خواست‌های سیاسی یا مادی خود را مطرح سازند با هدف دیده شدن و در دایره توجهات نشستن، دست به اقدام تروریستی می‌زنند.
به عبارت دیگر آنها با مختل کردن زندگی روزمره و سنگ‌اندازی بر قطار زندگی روزانه، در پی این هستند که همه نگاه ها را به خود جلب کنند.
اگر رسانه ها تحریک شوند و همانند مور و ملخ خبرنگاران و روزنامه‌نگاران از سوی بنگاه های معتبر خبری به سوی محل گروگان‌گیری گسیل شوند، به شهرت و اعتبار گروگان‌گیران می افزایند و دست آنها را برای گرو کشی توانا‌تر می‌سازند.
از این رو، در مطالعات مربوط به ضدتروریستی می‌خوانیم: در وهله اول مبارزه با فعالیت‌های تروریستی باید مراقب تله تروریست ها بود و در دام شهرت‌آفرینی برای گروه ها تروریستی نلغزید.
به بیان دیگر، تروریست‌ها در مرحله نخست کار، با هدف تسخیر رسانه ها پا به میدان می گذارند و هرچه رسانه‌ای تر شوند، دست شان برای باج گیری گشاده تر خواهد شد.
مُجمل این بحث یعنی اینکه: رسانه را از گروه ها وحشت افزا بگیرید تا در نهایت امتیاز کمتری به گروگان گیر ها بسپارید و به هدف خنثی کردن عمل تروریستی نزدیک تر شوید.
این مقدمه آمد تا گریزی زده شود به مصاحبه یکی از سرشناسان خُرده فرهنگ موسوم به《لاتی》با یکی از برنامه های پر طرفدار این روزها.
همه آنهایی که سر سوزن آشنایی با این فرهنگ دارند، بیش و کم بر این نکته آگاه اند که آنهایی که پا در دایره فرهنگ لاتی می گذارند، همه تکاپو و تقلای شان در این راه خرج می شود که آوازه و شهرتی در محل زندگی شان به هم بزنند و به اصطلاح رایج《 اسم در کنند》.
به زبان دیگر، خود زنی ها و مجروح گردن سر و صورت و دفرمه کردن چهره و ابراز وجود با چاقو و قمه و... جملگی برای دست و پا کردن نام صورت می پذیرد.
هرچه نام یک عضو خرده فرهنگ لاتی بلند تر باشد، امتیاز گیری او از ساکنان محل، رقیبان بالقوه و بالفعل هم بیشتر خواهد شد.
وقتی برنامه پر بیننده ای شخصی از این فرهنگ را در برنامه اش طرف مصاحبه قرار می دهد، خیلی ساده به اعتبار او در فرهنگ لاتی کمک می رساند.
در شرایطی که باید هرچه از نامجویی این افراد در سطح محل و شهر کاست، روشن نیست اداره کنندگان برنامه بر بنیاد کدام تحلیل و اندیشه دست به چنین کاری زده اند!
این رفتار شاذ و نالازم و از نظر فنی نا درست در مبارزه با افراد قدرت نما در سطح شهر، شوربختانه در رسانه ملی هم دیده می شود.
مصاحبه های نالازم با فرد قدرت نما و نمایش تصویر شان (هرچند که صورت شان شطرنجی می شود)، اما در تحلیل نهایی به کارنامه جرم های آنها می افزاید!
توضیح اینکه حالا برخی از این مجرمان شمارگان مصاحبه و دیده شدن تصویرشان در رسانه را هم جز کارنامه کاری خود می شمارند و بدان افتخار می ورزند!
هیچ نیازی به دیده شدن افراد شرور و جویای نام در رسانه نیست. آنچنان که در مقدمه نوشته آمد، نخستین گام در مبارزه با افراد و گروه های وحشت افکن این است که آنها را از دایره توجه دور سازیم و دست آنها را برای امتیاز گیری از جامعه کوتاه کنیم.
سوگمندانه چنان تبِ فالوور و لایک و جلب مخاطب داغ شده که برخی بی ملاحظه ی حساسیت های جامعه و نیروی پلیس دست به چنین اقدامات خام دستانه و زیان آفرین می زنند.
نان تروریست ها و گروه های وحشت آفرین و اعضای فرهنگ لاتی در تنور شهرت پخته می شود. باید نان شان را آجر کرد نه اینکه بی اعتنا به جامعه بر تنور شان بدمیم و اجاق شان را گرم سازیم.
