اظهارات آقای قائم‌پناه، معاون اجرایی رئیس‌جمهور، مبنی بر اینکه «شرایط فعلی کشور زمان استیضاح نیست»، بیش از آنکه نشانه دلسوزی برای ثبات باشد، بازتاب همان نگاه محافظه‌کارانه‌ای است که ماه‌هاست کشور را در رکود مدیریتی نگه داشته است. آنچه شرایط کشور را مختل می‌کند، نه استیضاح وزرای ناکارآمد، بلکه استمرار همان ناکارآمدی‌هاست.
چند ماه است به نام «وفاق» و «ثبات»، در اعلام وصول استیضاح‌ها تعلل می شود؛ تعللی که بخش مهمی از مدیریت کشور را معطل خود کرده است. این رویکرد اگرچه با شعار همدلی توجیه می‌شود، اما نتیجه‌اش چیزی جز ادامه دادن همان چرخه ضعف در دستگاه‌های مهم اجرایی نیست.
وفاق یعنی اصلاح به‌موقع، نه محافظت از مدیران ناتوان، حقیقت روشن این است که یک روز اضافه ماندن یک وزیر بی‌کفایت و مدیر ناکارآمد خسارت میلیاردی به کشور وارد می‌کند. در دوره بحران، دولت‌ها معمولاً ناچار می‌شوند برخی وزرای ضعیف را کنار بگذارند و مدیرانی میدان‌دار و کاربلد را جایگزین کنند؛ کسانی که توان تصمیم‌گیری در شرایط سخت را داشته باشند، نه آنکه هر روز بخشی از مشکلات را به آینده حواله کنند.
با نگاهی اجمالی به کارنامه ۱۴ ماهه دولت مشخص شده که برخی از وزرای فعلی حتی در شرایط عادی نیز قادر به اداره حوزه خود نبودند، چه برسد به وضعیت پیچیده و بحرانی پسا جنگ.
در این شرایط اگر واقعاً دغدغه ثبات و کارآمدی وجود دارد، مسیر آن از شفافیت، تغییر مدیران ناتوان و احیای اقتدار نظارتی نمایندگان مجلس می‌گذرد.
و در پایان باید با صراحت گفت: وفاق، یعنی ایستادن کنار منافع کشور، نه کنار وزرای ناکارآمد.
