سبک معماری آرت دکو اول بار در یک نمایشگاه معماری در پاریس در سال 1925 به ظهور رسید. از صد سال پیش تاکنون این شیوه و استایل چشم نواز ساختمانی که به نوعی یادآور دوران جاز و عصر طلایی سینماست به سرعت در خیلی از نقاط دنیا و از جمله بمبئی گسترده و فراگیر شد. حالا از نمای مدادشمعی مانند هتل های ساحل جنوبی تا آپارتمان های لوکس و بزرگ مارین درایو یا همان گردنبند ملکه در بمبئی همه نشانی از معماری آرت دکو را با خود به همراه دارند.
به گزارش عصرایران به نقل از بی بی سی، بن مایه اصلی سبک آرت دکو در معماری بیشتر خود را در زیگورات های هندسی(برج های پلکانی)، منحنی های وسیع، طراحی های سان برست و گره ها و پشت بام های مدور برجک مانند که نشان از گسستی بسیار بزرگ و معنادار از سنت معماری قبلی بود در واقع بشارت دهنده ی طلوع عصر جدیدی از معماری مدرنی بود که علاقه فراوانی به شهامت در ظاهر سازی مشخصه ها و المان های خود داشت.
در یک فاصله زمانی کوتاه این شیوه معماری بر روی معقول بودن طراحی داخلی خانه ها، مبلمان، جواهرات و حتی برخی از مشهورترین سالن های سینما در دنیا تاثیر قابل توجهی گذاشت. این شیوه معماری نمایانگر امید، خوش بینی و سرعت است و پیدایش آن تقریبا همزمان با فراگیر شدن اتومبیل و نیز بتن به عنوان یکی از مصالح ساختمانی شد که در قیاس با سنگ سرعت ساختن یک ساختمان را 10 برابر و هزینه ساخت را به یک پنجم کاهش می داد.
اتال کومار موسس صندوق آرت دکوی بمبئی و نمایشگاه گردان این نمایشگاه جدید در جشن صد سالگی سبک آرت دکو در بمبئی می گوید:
«البته برخی معتقدند میامی در آمریکا تعداد بیشتری ساختمان های آرت دکویی دارد. نکته ای که رابطه بین آرت دکو و شهر بمبئی را بیشتر جذاب می کند نقش این معماری در تحول این شهر بندری از یک شهر سنتی به یک شهری مدرن است.» آقای کومار هم چنین در مورد تفاوت آرت دکو در میامی با این شبک در بمبئی می گوید:« در حالی که در میامی ساختمان های این سبک اغلب کارکردی تفریحی دارند اما در بمبئی این سبک در انواع و اقسام ساختمان ها از جمله مدارس، سینماها، ویلاها، پمپ بنزین ها و بانک ها دیده می شود.
این شیوه معماری وقتی به بمبئی وارد شد که هندوستان تحت استعمار بریتانیا بود. افرادی مانند چیمانلال مستر، لاکسمن ویشنو ساته و گوپالچی مولجی بوتا از معماران مشهوری بودند که پس از فارغ التحصیل شده از موسسه سلطنتی معماری بریتانیا در لندن به هند بازگشتند و این سبک از معماری را با خود به سرزمین پدری بردند. امروزه بمبئی با سرعت عجیب و غریبی در حال تحول است و اکثر پروژه های ساخت و ساز در آن در اختیار غول های بزرگ ساختمان سازی است.
این افراد در پی آن هستند که از حداقل فضا بیشترین استفاده را ببرند و برایشان استایل و شیوه معماری کمترین اهمیت را دارد.اقای کومار می گوید:« در یک دهه گذشته من حدود 1500 ساختمان دارای سبک آرت دکو را در بمبئی ثبت کرده ام اما تنها حدود 70 عدد از آن ها مورد محافظت قرار دارند. و به طور کلی ساختمان های قدیمی در معرض تخریب و نوسازی سازه های جدید هستند که باید چاره ای برای این معضل اندیشیده شود.»
