بازی استقلال و الوصل گفته‌ها و ناگفته‌های بسیاری داشت. یکی از مهمترین درس‌های این مسابقه فاصله واقعی ما با فوتبال حرفه‌ای بود. تازه آن هم نه فوتبال سطح اول در اروپا بلکه فوتبال درجه چندم از کشور امارات که از ۱۹۹۰ و تنها تجربه حضور در جام جهانی، دیگر به بالاترین سطح نرسیده و هیچ عنوان و افتخاری هم در جام ملت‌های آسیا ندارد! وقتی با امارات این همه فاصله داریم، وای بحال بقیه!
ما برابر الوصل با بهترین و پرافتخارترین تیم تاریخ فوتبال خود در عرصه بین المللی وارد شدیم. در بازی رفت قبل از دقیقه ۱۰ تیم ما گل خورد و دیدیم که آن مسابقه با نتیجه ۷-۱ تمام شد، چون در فوتبال حرفه‌ای بازیکنان نه کاری به دقیقه بازی دارند، نه مکان مسابقه و نه نام حریف و نه عنوان تورنومنت! برای تک تک دقایق بازی مربیان برنامه قبلی داشته و بازیکنان فقط آن را انجام می‌دهند.
اما نگاه کنید در بازی برگشت که نماینده کشورمان به قصد تلافی و با انگیزه بزرگ صعود به میدان آمد. استقلال باید می‌برد تا به مرحله بعد برسد و دست بر قضا باز هم قبل از دقیقه ۱۰ میزبان به گل رسید، اما تفاوت تفکر حرفه‌ای و شخصیت تیمی در تیم پرافتخار و با سابقه ما مقابل الوصل امارات اینجا مشخص شد. ما نه فقط نتوانستیم به گل‌های بعدی برسیم بلکه همین اندوخته نیز بر باد رفت و بازی مساوی تمام شد!
در ابتدای دهه ۸۰ و آغاز لیگ برتر حرفه‌ای ناصر حجازی گفت: از فوتبال حرفه‌ای فقط شماره هایمان انگلیسی شده و متاسفانه هنوز هم همان است! اینکه صرفاً یک پسوند حرفه‌ای به فوتبال و باشگاه‌های مان اضافه کنیم، ما را حرفه‌ای نمی‌کند. همانطور که پیشوند فرهنگی در نام باشگاه‌های ما کاری برای ارتقای سطح فرهنگ فوتبال ما نکرده است!
اینجا را بخوانید: واکنش مدیر استقلال به شکایت پرسپولیس از آبی‌ها: برای دیده شدن است! +عکس
