به گزارش خبرنگار مهر، پرونده تیم ملی فوتسال زنان ایران در نخستین دوره رقابت‌های جام جهانی فوتسال زنان که به میزبانی فیلیپین برگزار شد با شکست برابر ایتالیا و عدم صعود از مرحله گروهی بسته شد. هرچند نتیجه نهایی برای علاقه‌مندان فوتسال زنان تلخ و همراه با حسرت بود اما نمایش شاگردان شهرزاد مظفر در این تورنمنت نوظهور نکات مثبت فراوانی داشت که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. ایران در گروه D قرار داشت؛ گروهی دشوار که حضور برزیل، ایتالیا و پاناما آن را به یکی از چالش‌برانگیزترین گروه‌های رقابت‌ها تبدیل کرده بود.
نخستین بازی تیم ملی برابر برزیل قهرمان بلامنازع فوتسال زنان جهان برگزار شد؛ تیمی که تقریباً در هر تورنمنتی مدعی اصلی قهرمانی است و از نظر تکنیک، انسجام تیمی و تجربه فاصله قابل توجهی با سایر تیم‌ها دارد. ایران در این مسابقه با وجود تلاش بسیار ۴ بر ۱ شکست خورد. شکست برابر برزیل از پیش قابل پیش‌بینی بود ولی نکته مهم این بود که شاگردان مظفر در بسیاری از دقایق بازی دست از تلاش نکشیدند و حتی توانستند دروازه حریف قدرتمند را باز کنند اتفاقی که برای تیمی با حداقل بازی تدارکاتی ارزشمند است.
دومین مسابقه برابر پاناما سرنوشت متفاوتی داشت. تیم ملی ایران در این بازی با ارائه بهترین نمایش خود در مرحله گروهی موفق شد با نتیجه پرگل ۶ بر ۲ پاناما را شکست دهد و نخستین پیروزی خود در تاریخ جام جهانی فوتسال زنان را ثبت کند. این موفقیت علاوه بر تقویت جایگاه تیم در جدول مسابقات معنای روانی بزرگی برای تیم داشت؛ چرا که نشان می‌داد ایران حتی در شرایط کمبود امکانات و آماده‌سازی ناقص نیز توان رقابت در سطح جهانی را دارد.
دیدار سوم و آخر مرحله گروهی برابر ایتالیا دیداری حیاتی برای صعود بود. ایران نیمه نخست را عالی آغاز کرد و حتی موفق شد از سد ایتالیا عبور کند و بازی را به سود خود پیش ببرد؛ اما در نهایت تجربه بالاتر و نظم تاکتیکی ایتالیایی‌ها باعث شد ایران با نتیجه ۳ بر ۱ شکست بخورد و از راهیابی به مرحله بعد باز بماند. با این حال نمایش تیم ملی در نیمه نخست نشان از ظرفیت‌هایی داشت که در صورت آماده‌سازی بهتر می‌توانست به نتایج متفاوتی منجر شود.
چالش‌های آماده‌سازی؛ مشکلی قدیمی که ادامه دارد
برای حضور در جام جهانی تیم ملی فوتسال زنان ایران روزهای سختی را پشت سر گذاشت. نبود برنامه‌ریزی مناسب و عدم برگزاری بازی‌های تدارکاتی کافی یکی از جدی‌ترین ضعف‌های فدراسیون در مسیر آماده‌سازی تیم بود. ایران تنها دو دیدار دوستانه برابر روسیه برگزار کرد و عملاً بدون محک جدی وارد بزرگ‌ترین تورنمنت فوتسال زنان جهان شد. این در حالی است که بسیاری از تیم‌های حاضر در رقابت‌ها چندین بازی تدارکاتی را در سال گذشته انجام داده بودند.
از سوی دیگر تغییر کادر فنی پس از جام ملت‌های آسیا فرصت کافی برای ایجاد تحول در تیم فراهم نکرد. شهرزاد مظفر در مدت زمان بسیار کوتاهی هدایت تیم را بر عهده گرفت و فرصت کافی برای بازنگری کامل در ترکیب، اصلاح ساختار تیمی یا دعوت از نسل جدید بازیکنان را نداشت. در نتیجه او ناچار شد بخش زیادی از همان بازیکنانی را حفظ کند که برخی از آن‌ها در دوره اخیر کارایی لازم را نشان نداده بودند. این شرایط مانع از آن شد که تیم ملی پوست‌اندازی و نوسازی لازم را پیش از حضور در جام جهانی تجربه کند.
این که تیم ملی فوتسال زنان ایران بدون پشتوانه مناسب، بدون اردوی تدارکاتی کافی و با تغییرات دیرهنگام کادر فنی توانست در مقاطع زیادی از رقابت‌ها نمایش قابل قبول و حتی امیدوارکننده‌ای ارائه کند نشان می‌دهد که ظرفیت این تیم بسیار فراتر از نتایج فعلی است.
فراموشی یک تیم قهرمان؛ اشتباهی که نباید تکرار شود
نباید فراموش کرد که تیم ملی فوتسال زنان ایران روزی قهرمان آسیا بود؛ آن هم نه یک بار بلکه دو دوره پیاپی؛ ولی پس از آن این تیم تقریباً به حال خود رها شد و برنامه‌ریزی بلندمدت جای خود را به تصمیمات مقطعی داد. نتیجه این بی‌توجهی ابتدا از دست دادن عنوان قهرمانی آسیا و اکنون فرصت صعود از مرحله گروهی جام جهانی است.
بی شک فدراسیون فوتبال باید از این دو تجربه جام ملت‌های آسیا و جام جهانی درس بگیرد. داشتن تیم ملی نیازمند برنامه‌ریزی مداوم است نه یادآوری‌های دیرهنگام در آستانه هر تورنمنت مهم؛ اگر قرار است فوتسال زنان ایران دوباره به مسیر قهرمانی بازگردد این مسیر باید از همین فردا آغاز شود.
زمان پوست‌اندازی فرا رسیده است
یکی از مهم‌ترین نقاطی که پس از پایان جام جهانی باید به آن توجه شود موضوع پوست‌اندازی است. تیم ملی فوتسال زنان ایران از نظر میانگین سنی دومین تیم مسن رقابت‌های جام جهانی بود و ادامه این روند قطعاً امکان پیشرفت را محدود می‌کند. بسیاری از چهره‌های نسل طلایی فوتسال زنان ایران مانند نسیمه غلامی، فرزانه توسلی، فرشته کریمی، سارا شیربیگی و نسترن مقیمی سال‌ها برای این تیم جنگیده‌اند و تاریخ‌ساز بوده‌اند؛ اما به نظر می‌رسد دیدار برابر ایتالیا آخرین حضور برخی از آن‌ها در تیم ملی بوده باشد.
پایان این نسل پایان یک دوران پرافتخار است ولی نباید به معنای پایان رقابت‌پذیری تیم تلقی شود. بلکه فرصتی است برای دمیدن خون تازه در رگ‌های تیم ملی و دعوت از استعدادهای جوان‌تر و در نهایت آغاز ساخت تیمی جدید با ترکیبی از تجربه و جوانی که بتواند ایران را در بین قدرت‌های جهان نگه دارد.
شروعی جدید برای تیم ملی
جام جهانی ۲۰۲۵ برای تیم ملی فوتسال زنان ایران با حذف در مرحله گروهی به پایان رسید اما این پایان می‌تواند نقطه شروعی جدید باشد. ایران نشان داد که حتی در سخت‌ترین شرایط می‌تواند رقابت کند، بجنگد و روزهای امیدبخشی بسازد. اکنون زمان آن رسیده که فدراسیون فوتبال نگاه ساختاری و بلندمدتی به این تیم داشته باشد، سرمایه‌گذاری کند، نسل جدید را پرورش دهد و اجازه ندهد دوران طلایی فوتسال زنان ایران صرفاً به خاطره تبدیل شود. اگر برنامه‌ریزی از امروز آغاز شود تردیدی نیست که ایران دوباره می‌تواند در آسیا و حتی جهان حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
