همشهری آنلاین - گروه تندرستی: انتشار ویدیوی سلام نظامی دانشجوی ایرانی دندانپزشکی در مراسم «روپوشپوشی» دانشگاهی در قبرس، تنها چند ثانیه بود اما موجی از واکنشها را در شبکههای اجتماعی به دنبال داشت؛ از تحسین تا عصبانیت رسانههای معاند. امیرعلی بهبودی، دانشجوی ارومیهای سال اول دکتری دندانپزشکی حالا در مرکز توجه قرار گرفته و میگوید تصمیمش نه برای دیده شدن که برای ادای احترام به کشورش بوده است. حتی اگر این احترام، هزینههایی چون فشار، حاشیه و حتی احتمال اخراج از دانشگاه را برایش به همراه داشته باشد. گفتگوی همشهری با بهبودی را در ادامه بخوانید.
– درباره اتفاقی که در فیلم دیده شد، توضیح میدهید؟
مراسم «روپوشپوشان» مخصوص دانشجویان سال اول پزشکی است که هر سال از سوی دانشگاه برگزار میشود. وقتی روی سن رفتم، خواستم نشان دهم چقدر برای کشورم احترام قائلم. به همین دلیل سلام نظامی دادم. تصور نمیکردم فیلم این حرکت تا این اندازه در شبکههای اجتماعی بازتاب پیدا کند.
– قبلاً هم در چنین موقعیتهایی قرار گرفته بودید؟
من قبل از آنکه خودم را پزشک بدانم، یک بسیجی هستم. پیش از سفر به قبرس بارها در اردوهای جهادی شرکت کردهام و بعد از فارغالتحصیلی هم یک پزشک بسیجی خواهم بود که هدفش خدمت به مردم است.
– بازخوردهای انتشار فیلم چگونه بود؟
فیلم خیلی سریع دیده شد و واکنشهای مثبت و منفی زیادی داشت. پاسخ من به نظرهای منفی این است: «در هر شرایطی پشـت کشورم را خالی نمیکنم و بهعنوان یک بسیجی هیچوقت از حمایت وطنم عقب نخواهم نشست.»
– جالبترین واکنشی که دیدید چه بود؟
کسی برایم نوشته بود: «حتماً سر سفره حلال بزرگ شدهای» این پیام برایم ارزش زیادی داشت چون قدردانی از پدر و مادرم بود.
- واکنش همدانشگاهیها و استادی که بعد از پوشیدن روپوش با او دست ندادید، چطور بود؟
بعد از انتشار فیلم، واکنشهای منفی زیادی از سمت آنها دریافت کردم. حتی نگرانم که چند ماه دیگر بابت این موضوع من را اخراج کنند. اما اگر چنین هم شود، نه پشیمان میشوم و نه ناراحت. در هر شرایطی همین احترام را برای کشورم خواهم گذاشت.
– چرا دندانپزشکی را انتخاب کردید؟
سالهاست به این رشته علاقه دارم. در اردوهای جهادی هم با گروههای دندانپزشکی همکاری میکردم. همیشه تصورم این بود که بتوانم در مناطق محروم خدمت کنم. جایی که کمتر پزشکی حاضر به ارائه خدمات است.
– چرا تحصیل در ایران را انتخاب نکردید؟
شرایط من برای کنکور و تحصیل در رشته پزشکی مساعد نبود. امکان پذیرش در دانشگاه قبرس فراهم شد و تصمیم گرفتم دوره عمومی را اینجا بگذرانم و برای دوره تخصصی به ایران برمیگردم. دانشگاه مورد تأیید را داریم و بعد از آزمون ملی میتوانم تخصص را در ایران تحصیل کنم.
– با توجه به مشکلات اقتصادی پزشکان در ایران، آیا تصور نمیکنید که در نهایت به کشوری با شرایط بهتر بروید؟
از نظر من همهچیز پول نیست. اگر قرار باشد پزشک باشم، اولین و بهترین جا برای خدمت، کشور خودمان است. البته برای تأمین معیشت کار میکنم اما هدف اصلیام خدمت جهادی به مردم محروم است.
