هواپیماهای آب‌نشین یکی از ابتکاری‌ترین راه‌حل‌های هوانوردی مدرن به‌شمار می‌روند، زیرا به باندهای سنتی نیاز ندارند و از سطح آب برای برخاستن استفاده می‌کنند. به‌جای تکیه بر هزاران متر آسفالت، این هواگردها روی رودخانه‌ها، دریاچه‌ها یا اقیانوس‌ها شتاب می‌گیرند تا نیروی کافی برای «سر خوردن» روی آب را از طریق پایداری و نیروی هیدرودینامیکی به‌دست آورند.