دایناسورها حدود ۶۶ میلیون سال پیش در زمین زندگی می‌کردند. یک روز سیارکی غول‌پیکر در ناحیه‌ای که ما امروز آن را با نام شبه‌جزیره «یوکاتان» می‌شناسیم به سیاره‌مان برخورد کرد. در اثر این برخورد اکثر گونه‌های موجود در زمین از بین رفتند و سیاره با پوششی از خاکستر و گردوغبار به تاریکی رفت. حالا مطالعه‌ای جدید نشان داده که وضعیت جنگل‌های بارانی در قبل و بعد از برخورد چگونه بوده است.
محققان «موسسه تحقیقات استوایی اسمیتسونیان» نشان داده‌اند که برخورد سیارک منقرض‌کننده‌ی دایناسورها همچنین منجر به انقراض ۴۵ درصد از گیاهان منطقه امروزی کلمبیا شده است. انقراض این گیاهان باعث به وجود آمدن گیاهان گل‌داری شد که امروزه به وفور در جنگل‌های بارانی مناطق استوایی یافت می‌شوند. محققان می‌گویند در تحقیقات خود به دنبال فسیل گیاهان استوایی بوده‌اند تا مشخص کنند که جنگل‌های بارانی چطور پس از برخورد این سیارک تغییر کرده‌اند.
محققان در این مطالعه بیش از ۵۰ هزار گرده‌ی فسیلی و بیش از ۶ هزار برگ فسیلی را از دوره پیش و پس از برخورد سیارک بررسی کرده‌اند. تا قبل از انجام این تحقیق اطلاعات بسیاری کمی درباره اثرات انقراض بر تکامل گیاهان گل‌داری که امروز در مناطق استوایی آمریکا وجود دارند در دسترس بود. گرده‌ها و بذرهای به‌دست‌آمده از سنگ‌های پیش از برخورد سیارک نشان می‌دهد که جنگل‌های بارانی قبلا هم پر از سرخس‌ها و گیاهان گل‌دار بوده‌اند. درختان مخروطی در این ناحیه بسیار رایج بودند ولی پس از برخورد تقریبا به طور کامل از بین رفتند.
پس از برخورد گیاهان گل‌دار غالب شدند و تنوع پوشش گیاهی تا تقریبا ۱۰ میلیون سال بعد دوباره زیاد نشد. فسیل برگ‌ها به محققان کمک کرد تا درباره اقلیم و شرایط محیطی آن زمان اطلاعات مناسبی پیدا کنند. این گروه می‌گوید درختان جنگل‌های استوایی در دوره پیش از برخورد فاصله بیشتری با یکدیگر داشتند و اجازه می‌دادند که نور به کف جنگل برسد.
حدود ۱۰ میلیون سال پس از برخورد، برخی از جنگل‌های استوایی چنان پرتراکم و فشرده شدند که روی درختان و گیاهان کوچک سایه افتاد. محققان همچنین می‌گویند که تا پیش از برخورد سیارک هیچ اثری از درختان دارای حبوبات دیده نشده، اما شاهد تنوع و فراوانی این گیاهان در دوره پس از برخورد هستیم. حبوبات یکی از پوشش‌های گیاهی غالب در جنگل‌های بارانی امروزی مناطق استوایی است.
