گاهی یک تصویر بیشتر از صد گزارش رسمی میفهماند که مشکل کجاست. سرنوشت هواپیمای مصادرهشده بابک زنجانی فقط روایت ناکارآمدی در مدیریت اموال توقیفی نیست؛ این تصویر، آینه تمامنمای رفتاری است که امروز با اموال دولتی، یعنی با داراییهای مردم انجام میشود.
هواپیما، کارخانه، ناوگان، زمین، هتل، شرکت… وقتی مدیریت در ساختار دولتی گیر میکند، سرنوشت همه اینها کموبیش همین است: رهاشدگی، فرسودگی، بیبرنامگی و هدررفت. مشکل «نوع دارایی» نیست؛ مشکل نوع مدیریت است.
سالهاست میگوییم وزرا باید از میان کارآفرینان واقعی بخش خصوصی انتخاب شوند و این حرف یک شعار لوکس نیست. تجربه نشان داده مدیر دولتی، که نه در رقابت بوده، نه خروجیمحور تربیت شده و نه با پول شخصی ریسک کرده، در نهایت حتی با بهترین داراییها هم همین رفتار را میکند؛ چه مصادرهای باشد، چه ملکی دولتی، چه سرمایه یک شرکت ملی.
کارآفرین دارایی را رشد میدهد. مدیر دولتی در بهترین حالت فقط آن را «نگه میدارد» و در بدترین حالت تبدیلش میکند به یک پروژه شکستخورده یا تصویری تلخ از هدررفت منابع ملی.
این هواپیما نماد یک واقعیت است، اگر امروز نظام مدیریتی کشور اصلاح نشود، فردا همین تصویر را از صدها دارایی دیگر خواهیم دید.
اموال مردم باید دست کسانی باشد که بلدند ارزش خلق کنند، نه کسانی که فقط تماشاگر فرسودگیاند.
و یک نکته مهم برای امروز دولت، آقای پزشکیان!
هنوز هم دیر نشده، اگر میخواهید مسیر کشور عوض شود، چند وزیر ناکارآمد را با چند کارآفرین موفق و امتحانپسداده بخش خصوصی جایگزین کنید، اگر برخی نپذیرفتند، به خاطر مردم و آینده کشور، اصرار کنید،حتی با خواهش، مسیر اصلاح از همینجا شروع میشود.
