به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:
دنی سیترینوویچ (رئیس اسبق میز ایران در اطلاعات ارتش اسرائیل) در اسرائیل هیوم نوشت: شش ماه پس از جنگ، به نظر میرسد که با وجود دستاوردهای قابل توجه اسرائیل، تغییرات بنیادی چندانی رخ نداده است. ایران در حال بازسازی مجموعه موشکیهای خود است، تواناییهای هستهای خود را بازسازی میکند و همچنان حاضر نیست توافقی را بپذیرد که مانع غنیسازی اورانیوم در خاک خود شود یا برنامه هستهایاش را محدود نماید.
شکی نیست که اسرائیل در این جنگ نتایج چشمگیری به دست آورد. دانشمندان برجسته هستهای و چهرههای ارشد امنیتی ایران حذف شدند. با این حال، این موفقیتهای عملیاتی به یک دستاورد استراتژیک واقعی تبدیل نشد. از دیدگاه ایران، این کشور نه تنها توانست تا روز پایانی جنگ به شلیک موشکها ادامه دهد و در برابر اسرائیل و آمریکا محکم ایستاد، بلکه اسرائیل در تلاش برای براندازی شکست خورد. این نیست. ارزیابی و ادراک در تهران این است که کشور در طول جنگ محکم ایستاد و توانایی رهبری در ارائه این تحلیل که جنگ، علیه خود مردم ایران بوده، در نهایت جمهوری اسلامی را تقویت کرد. در نتیجه، رهبری هیچ دلیلی برای تغییر استراتژی امنیتی کشور نمیبیند.
این واقعیت، همراه با درک ایران از اینکه دور دوم با اسرائیل تنها مسئله زمان است، تهران را به سوی یک مسابقه تسلیحاتی متعارف سوق میدهد، با تأکید بر بازسازی مجموعه موشکیهایش در حالی که درسهای جنگ قبلی را برای بهبود تواناییهایش به کار میگیرد. علاوهبر این، در عرصه هستهای، با وجود آسیب شدید به سایتهای هستهای، دانشی که در ایران وجود دارد، همراه با سانتریفیوژهایی که آسیب ندیدهاند و سایتهای هستهای مانند «کوه کلنگ» در جنوب نطنز، به ایران امکان میدهد در آینده غنیسازی را از سر بگیرد. سانتریفیوژهایی که آسیب ندیدهاند، آنها را قادر میسازد، تا غنیسازی را از سر بگیرند. اسرائیل، پس از این جنگ، با پیروزی توخالی، به خانه اول، بازگشت.
بدتر از آن، تهران خود را برای رویارویی دیگری آماده میکند تا درسهایی را که از جنگ قبلی گرفته بود، به کار گیرد. هیچ اپوزیسیونی وجود ندارد که آینده ایران را تهدید کند. در پس زمینه توانایی اثبات شده ایران برای بازیابی، به ویژه در زمینه موشکی، این سؤال مطرح میشود: واقعاً از دور جدید جنگ، چه چیزی را میتوان به دست آورد؟
علاوهبر این، هر روزی که بدون توافق دیپلماتیک که تجمع نیروهای ایران را محدود کند، میگذرد، دستاوردهای اسرائیل را به طور قابل توجهی تضعیف میکند. رهبر معظم ایران افراد باتجربهای را برای جایگزینی کشته شدگان منصوب کرده و تهران در حال حاضر روسیه و چین را برای کسب قابلیتهای جدید در دفاع هوایی، موشکها و شاید حتی فناوری هستهای دنبال میکند.
امید و آرزو یک استراتژی نیست و سیاست نسبت به ایران نمیتواند بر این فرض استوار باشد که رژیم سقوط خواهد کرد. با وجود چالشهای فراوانی که با آن مواجه است، رژیم در طول سالها مقاومت چشمگیری نشان داده است.
رویاروییهای آینده با ایران، احتمالاً پیچیدهتر و دشوارتر خواهد بود و امیدی به دستاوردهایی فراتر از گذشته هم نیست. با این جنگ موهوم، رویاروییهای آینده با ایران، پیچیدهتر و دشوارتر شد.
